BLOG: ESPERANZA HOOP VOOR HONDEN

Brown komt uit de refugio Protectora te Fuente Vaqueros bij Granada Andalucia

Django, Freek, Kito en Zani zijn herplaatsers. 

BLOG ESPERANZA

November 28 2024 Kalender refugio Sierra Nevada

WILT U BLIJ WORDEN? KOOP DAN DEZE MOOIE KALENDER VAN REFUGIO SIERRA NEVADA met hun dieren en de bomberos, brandweermannen van Granada. Ter viering van 10 jaar Padul. Met steun kunnen we onze waardevolle samenwerking voortzetten en ons ideaal ‘een liefdevolle plek onder de zon voor elk levend wezen’ blijven nastreven. Kosten €20. Bij interesse mailen naar Maureen opvanghonden@live.nl. Graag vermelden: uw adres en kalender Padul 2025.

Met Anita, ziel van de refugio, en onbaatzuchtige vrijwiligers, delen we al jaren lief en leed. Eerst hogerop in de bergen, sinds 10 dec. 2014 in Padul. Talloze gedumpte, misbruikte dieren zijn gered. Esperanza helpt naar vermogen met steun en adopties, liefst extra kwetsbare. Sommigen al overleden, maar allen hier geliefd bij hun nieuwe baasjes. Bv. driepootjes Pirate en Rayo, bijzondere Vainilla en Lydia en Sabba met zwaar verleden en kwalen, blinde Lucy, dove Sordo, oude Omi: van wegterend oud vuil in de doding tot veler voorbeeld. Omi was Zen, genoot sereen van gras onder haar pootjes, neusje in de lucht. Ze riep het goede in ons op, wat echt van waarde is, creëerde verbinding. Voor ze ging, 13 jaar oud, mocht ze 15 maanden bij Maureen ervaren wat liefde, vrede, zorg is. Daarvoor doen we het.

Gelukkig zijn er veel mensen die zich vrijwillig inzetten. Zoals de  Bomberos (brandweermannen) van Granada die naast hun dagelijkse taken al heel wat dieren redden uit putten en (ravijn)kloven. Die liefde spat af van de prachtige beelden, gemaakt door de even onbaatzuchtige fotograaf J. Carlos Guardia, samen met vrijwilligers van de refugio.

De kalender is een symbool van liefde voor al wat leeft, van respect, het belang van een hoger boven ons uitgaand doel, niet om als individu in de picture te staan. Het is niet altijd makkelijk, maar onbaatzuchtig samenwerken geeft kracht, energie, positiviteit terug. Steun aub dit mooie doel: een eind maken aan dieren mishandelen, verwaarlozen, dumpen, bevorderen van verantwoordelijke adoptie waarbij niet het mooie, perfecte plaatje telt, het sprookje (ze leefden nog lang en gelukkig), maar waar realiteitsbesef de hand reikt aan de liefde voor het dier als medebewoner van onze aarde.

De foto’s hierboven zijn de 5 geluksvogeltjes die 14 december in Vianen aankomen. Dan brengen wij ze naar Maureen in Smilde: de 10 jarige op straat zwervende Dina, Marian en Marion, moeder en dochter van 7 en 3, uit een erbarmelijke situatie, toch zo lief gebleven, ongewenste Trufa, bijna 3, en de op straat levende Tejana van 6.

Hieronder een voorproefje van de kalender.

November 19 2024  Mooie, lieve Django, 4 jaar, zoekt mensen- en hondenmaatje(s) in stabiele, prikkelarme omgeving.

Django kan blij ronddansen en is rustig, moedig, leergierig, sterk, met rugzakje

Sinds 12 okt. woont Django tijdelijk bij ons in Bolsward aan de Grote Dijlakker. Geboren in Roemenië op straat, qua primaire socialisatie veel gemist. Als angstige pup (5 mnd) in Ned. geadopteerd. Helaas is nu, hoewel zo geliefd, herplaatsing nodig. Esperanza was destijds niet de bemiddelende stichting. We helpen Django’s bazinnetje een passende, liefdevolle plek te vinden, want het verhaal raakte ons. Naast vrolijke, speelse kanten kan Django uren rustig liggen, alleen zijn, vernielt niks. Zacht en gevoelig, met eigen wil, als een berghond. Dus kalm, vriendelijk sturen/lokken, geen dril/dwang. In een prikkelarme, rustige situatie met ruim voldoende slaap/rust naast spel/beweging gedijt hij. Hij is blij met zijn eigen mensen en dieren en gaat graag even in de tuin.

Zijn rugzakje: wantrouwen, onveiligheid bij prikkels van buiten, dan kan hij blaffend uitvallen. Wij zetten hem bij bezoek apart en laten hem direct vrij als ze zitten. Dan komt hij snel, blaft, snuffelt aan ze en vertrekt, waarna je hem uren niet hoort. Bij werklui niet erbij. Dan ligt hij rustig elders. Hij kan iha goed tegen geluiden. Je kunt tot zijn neus stofzuigen. Onze Kitty en Django waren snel op elkaar gesteld. Kitty, knetterlief maar terrier, maakt wel fel duidelijk: van mij, dat speeltje! Django geeft het dan direct af. Hij vertrouwde ons relatief vlot. Michiel mocht al gauw zijn veiligheidstuig omdoen (incl. overbuigen en aanvankelijk gepruts) en ik kon hem vrij snel kroelen. Michiel sliep 3 weken beneden en zit nu 5 min. bij hem voor het slapen. Django slaapt op de bank in de keuken en ligt ook in de kamer ’s avonds graag even naast Michiel. Of op (een zachte mat op) de vloer.

Django had een heerlijk thuis, maar is niet goed gesocialiseerd op verkeer, mensen, vreemde honden bij wandelen door zijn Roemeense start plus opgroeien hier in Coronatijd (amper bezoek). In het gezin zelf met 3 kinderen in een ruim huis, klein dorp, flinke tuin, gedijde hij super, genoot van de vele aandacht, spelen, geknuffel. Maar ook van de rust zonder externe prikkels. Dat veranderde dit jaar na verhuizen: drukkere (wandel) omgeving, kleiner huis (geen stekkie meer voor terug trekken), klein tuintje. Zijn stressemmertje liep in de loop der tijd vol, uiteindelijk een paar keer over.

Django heeft een goede balans nodig tussen (veel) slapen/rust (ontstressen) en activiteit. Wandelen met geen/weinig ontmoetingen is fijn, maar geeft het stress, dan is hij beter af zonder wandelen. In aug. was hij enkele weken bij een honden therapeut. Hij draaide perfect mee: in huis, in de roedel van 6 honden, bij de landelijke wandelingen. Hij genoot van rennen, spelen, hondengezelschap. Wij rijden ‘s middags naar super rustige plekjes. Auto is niet favoriet, maar hij springt er wel in. Soms lukt het goed met wat beleid het nodige te passeren en 1 x liepen we zelfs op met een vreemde hond na rustig kennismaken. Maar we denken ook wel eens dat hij met voldoende buitenruimte (veilig omheind), knuffels en spel met gezinsleden en hondenvriendje(s) ook zonder wandelen gelukkig is. De essentie: stress vermijden, een goede balans rust – activiteit (wat dan ook: speuren, spelen, lopen, snuffelen, struinen op rustige plek).

We zoeken dus: een rustige leefomgeving bij (een) ervaren ‘hondenmens(en)’ met begrip en inzicht en een positieve wijze van benaderen/trainen. Dan breekt het ijs snel bij Django en is hij je grote LIEVE VRIEND. Hij leefde met katten en had nooit interactie met honden. Maar we zien dat hondengezelschap hem heel blij kan maken.

Oktober 28 2024    Lydia is opnieuw geadopteerd

Sitebericht 6 sept. vermeldt Lydia’s voorgeschiedenis. En eerste adoptie van 2 dagen. We zijn een paar maanden verder. Nieuwe röntgen en echo’s van hart en longen wezen evenals in Spanje uit dat ze met medicatie nog volop kan genieten, aldus de specialist. Kanttekening: ze is al ca 10-11 jaar en had een zwaar leven. Tot onze blijdschap is Lydia zaterdag opnieuw geadopteerd, door een liefdevol gezin in Doorn. Ervaren rescue, beseffend waaraan ze beginnen, groot hart, benen op de grond. De overgang is deze keer natuurlijk extra spannend, maar de eerste berichten zijn gelukkig heel positief.

Lydia’s Achilles hiel is behoefte aan dichte nabijheid, verlatingsangst. Dit ondanks haar pittige, onafhankelijke, eigenwijze kant. Vanaf haar redding is alleen zijn moeilijk. Ze lag, zwaar ziek en opgebruikt, op straat, ongetwijfeld bewust gedumpt. We merkten vorig jaar mei bij ons bezoek aan de refugio in Spanje dat ze zo genoot van knuffels, fysiek contact en niet graag in haar kennel ging. Bij haar nieuwe familie is ze zelden alleen en mogen de honden op de slaapkamer. Met de cavia’s gaat het uitstekend en de eerste zwempartij zit er op! Hun super grote, goed afgesloten ‘bostuin’ is een struin eldorado, maar toen Lydia de vijver zag was het jump, plons, zwemmen en niet per ongeluk!

Gelukkig weet ze ook overdag goed haar rust te pakken en maakte ze direct goede nachten.

Medicatie innemen gaat ook prima!

De kleine Diva is al baas over de twee andere honden. Ze verjaagt ze uit haar mandje en die vertrekken dan braaf. En stopt baasje even met aaien om iets op te schrijven, dan komt er een pootje op de pen. We zijn de familie dankbaar voor deze nieuwe kans en hopen vurig op dat de overgang zo soepel blijft verlopen.

September 16 2024    Beide lief en bescheiden, beide gekomen op 03 juli 2021, beiden ingeslapen op 06 sept. 2024: Tinka ruim 9, Mathilda ong. 15 jaar.

Een gemis. En een schok mbt Tinka, als flessenpup met een broertje uit de vuilnisbak gered in Andalucia, waar ze geïsoleerd leefde in een roedel. Makkelijk was ze, sociaal met honden. En lief, gevoelig, maar na rustig kennismaken genoot Tinka van aandacht. Haar 2 passies: waaks bij het hek blaffen en muizen jagen, hap, slik, weg. Egels waren voor Maureen, landelijk wandelen was genieten. Drukte lag haar niet. Helaas vonden we nooit een passend thuis. Dit voorjaar kreeg ze ineens Leishmaniose. Gelukkig doorstond ze de Milteforan kuur prima en stemden nieuwe bloedtesten positief. We keken weer blij vooruit. En toen was alles voorbij: acuut lever- en nierfalen velde haar in ijltempo. Te jong nog. Gelukkig had ze 3 fijne jaren bij Maureen.

Mathilda, senior van 12 met kwaaltjes, in erbarmelijke toestand op een soort stort gevonden met buiktumoren, kreeg wel dat eigen thuis dat we Tinka zo gunden: bij 2 andere honden, 5 katten, loslopende eenden en konijnen. Een fijn adres. Mathilda was hun derde oude hond van Esperanza. Marjan haar rust en vertrouwen mbt de integratie van de dieren onderling, de kwaaltjes enz. doen wonderen. Mathilda was haar schaduw, kreeg geen genoeg van knuffels. Maar nu was het op. Marjan schreef: ‘Het is voor haar goed zo, maar ik mis dat mooie koppie heel erg.  Bedankt dat ik haar 3 jaar om me heen heb mogen hebben.’ En wij danken jou, Marjan, voor je grote hart. We hebben diep respect voor mensen die uit liefde een senior opnemen. In het besef van groter risico op extra zorg en snel(ler) overlijden, maar ook beseffend waarom het gaat: een dier niet laten sterven zonder eigen thuis te kennen, hoe kort ook.

Na een operatie herstelde Mathilda lange tijd thuis bij vrijwilligster Rafi van refugio Sierra Navada. Ook Rafi was verknocht aan de kleine, fijne Mathilda, ook de beste maatjes met haar stoere hond Rosina. Rafi schreef oa: ….. Mi Pequeña mía, NUNCA saldrás de mi vida, eres parte de mi. DEP Mathilda…. Mijn kleintje ….. je bent een deel van mij……

September 6 2024  Lydia staat klaar voor een tweede adoptiekans, financiële adoptie zou ook super zijn.

Haar recente adoptie werd een domper: voor Lydia, adoptanten en ons. Inmiddels wandelt dit speciaaltje weer energiek met Maureen in de hoop op nieuwe kansen. De woorden van de cardioloog in haar prachtige oren geknoopt: ‘ik ben nog geen hondje van de dag’.

Wie dit fijne wezentje ontmoet, is verkocht: in Spanje en hier. Gevonden in zorgwekkende toestand voorjaar 2023. Terug in de refugio na een operatie (meerdere zaken in 1 x) en zorgzame revalidatie verbaasde ze met haar aanpassingsvermogen, energie, veerkracht, zachtheid, aanhankelijkheid. Vervolgonderzoeken toonden mn schade aan hart(kleppen). Met medicatie daarvoor deed en doet ze het prima. Na 1.5 uur wandelen afgelopen zondag was ze nog niet moe.

Vrijdag 9 aug. werd ze geadopteerd, na 10 maand opvang in Ned. Helaas, zondagmorgen vroeg alarm: grote benauwdheid ‘s nachts. Lydia had longgeruis, soms kuchjes, in Spanje al (vocht, longoedeem?). Vlak voor adoptie speelde dat ook op. Maar daarbij bleef het altijd. Nu dus niet. We haalden haar op en konden na rond bellen terecht in Roden. Waar Lydia de oude was: wel extra longgereutel, geen benauwdheid. Hoewel refugio Sierra Nevada in Spanje geen kosten spaart voor gedegen onderzoek, besloten we hart en longen beide opnieuw te laten onderzoeken. We kwamen 2 x terug in Roden bij een cardioloog/internist met geavanceerde apparatuur. Echo’s en röntgenfoto’s toonden hetzelfde als in Spanje: matig hartklepfalen waardoor vergroot hart stadium 2. Hart is niet veroorzaker van vochtproblemen, geen tumoren, geen longontsteking. Mocht ze opnieuw meer last krijgen dan eerst Bisolvon of pufjes geven. En ev. onderzoek bronchiën waar wel wat viezigheid te zien was.

Wie zal zeggen hoe het verder gaat? Vanaf terugkomst is Lydia de oude: een blij boefje, loopt moeiteloos (trappen), goede conditie. Ze is op leeftijd: zeker 10, zo geen 11. Vast de nodige slijtage van een hard leven. Soms plas in huis. Maar volgens de dierenarts (op onze nadrukkelijke vraag) geen hondje van de dag, geen hartfalen. Leeftijd en (medisch) verleden verhogen natuurlijk de statistische kans op ziekte en overlijden, maar wij zien weer de blije, actieve Lydia. Speelde de spanning van al het vreemde ook parten? Dit onafhankelijk ogende boefje is nl. baasgericht en niet graag alleen.

Augustus 6 2024       Noble is met open armen ontvangen door zijn nieuwe familie: vader, moeder en 3 dochters (8, 12 en 14)

Na spannende dagen van informatie uitwisselen en huisboek op Schouwen-Duiveland kwam Noble (nu 3.5 jaar geschat) thuis op zondag 28 juli, na bijna 1.5 jaar in opvang in Ned. Bij mensen die hem ‘zien’: een doodgoede, trouwe lobbes die veel opvoeding miste in cruciale fases. Die zien dat fors uitvallen aan de lijn naar honden, auto’s ea geen agressie is, maar onzekerheid, spanning. Die tzt hiermee aan de slag gaan, maar eerst een band, vertrouwen opbouwen. Alleen op die basis kun je nieuwe dingen leren, ongewenst gedrag afleren.

Trouw en leergierig: Noble ten voeten uit. Omwonenden brachten hem naar de refugio na wekenlang trouw wachten op de plek waar hij was gedumpt. En hij doet zo zijn best, merken de nieuwe baasjes. Ze wonen landelijk, geen buren, op een groot, groen perceel, met 2 huizen met grote tuin (in het 2e huis opa en oma) en midden in een omhaagde speeltuin. Een eindje van de weg, maar mn in de zomer toch herrie van tractoren, motoren ea. Bij gewoon aan de weg staan kijken leerde Noble al ipv uitvallen opkijken naar je baasje die je afleidt, snoepje geeft en trots prijst. Bij verder lopen mijden ze spanning nog zo veel mogelijk. Tzt gaan ze alles uitbreiden en ook met hulp van een trainer met uitvallen naar vreemde honden aan de gang.

Dat Noble probleemloos is met alle bekende honden bleek in de lange opvangperiode bij maureen. Zelfs als zijn balletje dat hem heilig is in het geding is.

‘Trots op Noble’: zo eindigen vele apps die ons laten meegenieten met de start van Noble. De liefde voor dieren wordt hier van generatie op generatie doorgegeven. Op een mooie wall of fame staan de vorige honden waar met grote liefde over verteld wordt. Het is nog vakantie, alle tijd voor wennen aan elkaar. Iedereen is blij met Noble en omgekeerd, ook bij opa en oma is hij al op zijn gemak. Hij geniet van borstelen en ontspannings oefeningen door de dochters. En toen de baas zaterdagavond 2 uur thuis kwam en het huis al in diepe rust hoorde hij geen waaks geblaf, maar een blije heen en weer slaande staart.

Juli 15 2024  Weemoed om 2 bijzondere hondjes: Sansa en Ellie

Zij verlieten ons afgelopen tijd. Keerzijde van helpen. Begin en eind, het hoort bij mens en dier. Onderstaande foto illustreert onze missie: eraan bijdragen dat geen dier (oud, in nood, met veel tegenslag, rugzak, handicap) gaat zonder ooit, hoe kort ook, kwaliteit van leven, liefde en zorg gekend te hebben.

Sansa kwam 18 feb. 23 in Ned., 10 jaar, amper zicht in een oog, maar alle kanten op bruisend, altijd vrolijk dag zeggend. Het ondernemende apekoppie bleef bij Maureen en trad in Mamba haar voetsporen: stabiel wandelvoorbeeld voor onzekere, bange honden. Een aanhankelijke schat: 'Sansa est tout amour' schreef Rafi van refugio Sierra Nevada. En kerngezond, geen medicatie, het voelde alsof ze heel oud zou worden. Toen glipte ze weg, in enkele dagen, niks baatte, wrsch. een auto immuun reactie/imha. Ons blije danseresje is niet meer.

Zo vrolijk als de klaproos op haar grafje in de boomgaard, zo blij en gelukkig was Sansa hier.

Zomer 2009 bezochten wij de refugio bij Granada waar onze Niki en Rafa (ad. jan. 2009) vandaan kwamen. We ontmoetten daar Ellie, zwaar gehandicapt. 'Aan kijken hebben ze niks' voelden we direct: zo begonnen jaren van hulp aan honden in nood, uitmondend in stichting Esperanzahoopvoorhonden. Vaak zaten we onder de boom met Ellie op schoot en dachten: 'Krijg jij ooit een thuis?' Ze was een grote inspiratiebron om te gaan helpen, juist dieren als Ellie.

Ellie had extreme patella luxatie aan de knieschijven achter, met grote gevolgen voor heupen, poten (verkromd), hielen, pezen, spieren, Ze schoof ahw op haar kontje. Toch vond ze het geluk: refugio vrijwilligster Rocio adopteerde haar. Haar leven werd nog fijner toen Rocio en Paco een finca huurden met 90 walnotenbomen. Veel dieren vinden er een thuis. Ze leerde op de bank springen, rende soms op 2 voorpootjes, haalde capriolen uit. Zou ze beseft hebben dat ze  zwaar gehandicapt was?

We logeerden meerdere malen bij de baasjes van Ellie. Rocio maakt ons bed op.

Ellie eet samen met poesje Miuw

In jan. 2013 waren we met Ellie in Amsterdam, Medisch centrum voor Dieren. Conclusie na uitgebreid onderzoek, 3D scans etc.: 2 loodzware operaties plus een lang, intensief traject van voorbereiding (bv. van nooit gebruikte pezen en spieren) en dito revalidatie. En torenhoge kosten. Daarmee konden we veel andere dieren helpen. We deden het niet. Ellie is recent gegaan na een prachtig leven: La perra mas fuerte que he conocido ya es libre > De sterkste hond die ik heb gekend is nu vrij, schreef Rocio. Ellie was ook tijdens haar leven vrij. Rocio respecteerde haar authenticiteit, hield zielsveel van haar, maar daagde uit en pamperde niet. Ellie werd 16. Vorig jaar ontmoetten we haar nog. Al die jaren staat ze op het Esperanza logo en Dirkje's Facebook profielfoto. Voorgoed onze inspiratiebron.

Ellie en Vero hadden beide een rolstoeltje van Esperanza. Ook Vero heeft al jarenlang een prachtig leven. Zou het niet mooi zijn, als we als maatschappij handicaps, rugzakjes en ouderdom zouden respecteren en omarmen, omdat ze, net als het einde, bij het leven horen?

Juli 4 2024      Natte voeten, warm hart. Help onze dieren te promoten! Ze mogen er zijn!

3 juli was Tinka 3 jaar in opvang bij Maureen en Freek 2 jaar. Het vieren waard. Beide gelukkig in hun stabiele, liefdevolle thuis met goede zorg. Ook weemoed: nog altijd geen adoptie, wat ook geldt voor de rest. Alom klinkt hetzelfde geluid. Oorzaak oa kosten, veranderende wereld, huidige mentaliteit. Maar bij tegenwind geldt: volhouden. Ter viering en promotie van onze honden maakten we een fijne wandeling langs de velden met Tinka, Freek, Zani, Noble, Lydia en onze Kitty en na afloop nog kort met de oude Sereno van Maureen en met Brown en Kito.

Master of the house Darwin begroet ons, hij blijft thuis waken.

Voorpret: snoepje en tuigjes aan. 3 blijven straks aan de lijn. Lydia en Tinka ivm jachtinstinct en Noble heeft nog wat oefening nodig, wellicht kan hij op termijn wel los.

Freek blaft flink tegen de enge boer op de foto, dus maar even een snoepje

De eerste helft was wel klets-klats-kledder 

Ze genoten. Helaas geen filmpje van de blij rond racende Freek. Hij stak Kitty flink aan en zelfs Zani. Zani kwam met ruim 25 kg en nu precies 15. Een giga prestatie.

Terug bij de auto

Lydia zat bij ons. Een warme handdoek vond ze wel fijn.

Thuis nog even gelopen met Brown en Kito en met oude Sereno van Maureen. Geen foto helaas van Kito die bij Dirkje aan de lijn durfde te lopen.

Juni 30 2024   Hoop en steun doen leven

De actie met de Samenwerkende Dierenclubs bracht €1135 op. Dank aan de gulle gevers! Met jullie steun kunnen we blijven helpen. De rekeningen teller staat hoog. Enkel Tinka overschrijdt dit bedrag al flink en onze lieve Lydia en Brown zorgen ook voor ‘chronische rekeningen’ om in ziektetermen te blijven. Ze zijn ons er niet minder lief om, verdienen goede zorg. Helaas duurt daarnaast de stagnatie voort in het vinden van baasjes voor onze honden (vaak met rugzakje of fysieke kwaal) in dit onzekere tijdgewricht. Soms is er een hoopvolle reactie, bv. voor Noble en Brown. Bij Noble bleken lompheid en kracht toch te riskant voor de situatie en bij Brown (procedure was nog verder gevorderd incl. kennismaking) deed de combinatie kosten en kwaal hen er toch nog van afzien, hoewel Brown wel in hun hart zat. Jammer voor Brown en ook voor ons was het een opsteker geweest. C’est la vie …. Natuurlijk hopen we vurig dat het tij keert, want we zouden zo graag meer dieren uit hun moeilijke omstandigheden halen.

Tinka                                                              Brown                                                    Noble             

Hoewel altijd te weinig, is het toch hoopgevend dat zoveel mensen wereldwijd zich inzetten voor dieren op welke wijze dan ook. Zo maar 2 heel verschillende voorbeelden uit talloze. House of Animals (ook bekend door hun niet aflatende strijd tegen een vreselijke Ned. fokker) opende recent in Oekraïne dierenziekenhuis: Lucy’s Emergency Animal Hospital, bij Pegasus. Bijna dagelijks brengen militairen gewonde honden en katten van de frontlinie naar de opvang. En de Koninklijke Hondenbescherming die oude(re) honden een mooie, liefdevolle oude dag geeft (en vaak ook nog herplaatst) bood recent een petitie aan de Tweede kamer aan voor betaalbare dierenzorg, omdat steeds meer dieren niet de nodige zorg krijgen ivm de hoge dierenarts kosten. Zo strijden overal ter wereld mensen op vele fronten voor dieren die samen met ons de aarde bewonen, die evenveel respect verdienen, die ons leven verrijken.

Freek                                                              Zani                                                       Lydia

Wij moeten onze contacten in Spanje en Roemenië blijven helpen. Elke financiële druppel is de moeite waard. En zodra we weer baasjes vinden, kunnen we nieuwe dieren helpen. Onze huidige adoptie honden zijn het zo waard. Enkel vaak ouder, medicatie voor een aandoening (maar hoge kwaliteit van leven) en niet moeilijk, als je het rugzakje snapt. En hoeveel mensen hebben geen rugzakje? Het lijkt soms op onderwijs. De een ziet direct het handvat van een kind, kan ermee lezen en schrijven, bij de ander blijft het een lastpost.  Dus wie o wie ziet hoe dankbaar het is lieve, lompe Noble verder op te voeden, het kleine hartje van Freek te begeleiden, keilieve Brown in huis en hart op te nemen ondanks ongelukjes door haar zwakke sluitspier, Lydia met haar veerkracht, pit en aanhankelijkheid nog een of enkele jaren geborgenheid te geven, Tinka, zo rustig, lief, makkelijk, dat plekje te geven waar haar waakse blaf bij het hek geen buren irriteert, en bescheiden en dankbare Zani een fijne mand te geven?

En dan is er nog Kito. Hij vraagt niks, enkel een omgeving met rust, veiligheid, voorspelbaarheid. En na langere tijd zal hij zich stapje voor stapje voorzichtig gaan hechten. Al deze lieverds staan op de blog van de Ranjaclub (zwarte balk bovenaan)

Kito

Mei 19 2024  50% aktie 17-31 mei www.samenwerkende-dierenclubs.nl

Fijn opnieuw mee te mogen doen met de 50% aktie: elke donatie aan Esperanza wordt in de aktieperiode (17-31 mei) met 50% door De Samenwerkende-Dierenclubs verhoogd, €10 wordt €15, €25 wordt €37.50 enz. We hebben steeds meer en hogere rekeningen door hard gestegen prijzen en natuurlijk onze keuze, visie. Ook in deze onzekere tijd (stagnerende adopties) gunnen wij zo dat plekje onder de zon aan extra kansarmen. Diverse (oudere) van onze huidige 7 adoptie honden krijgen medicatie en supplementen. Ook kosten van (bloed)onderzoeken en ingrepen hakken erin. 2024 is al een duur jaar. 

Tinka:

Bij een flinke sanering van het gebit van onze lieve Tinka zag de dierenarts tijdens de ingreep wat afwijkends aan de tong. Bloedtesten toonden problemen met aanmaak bloedcellen in het beenmerg. Vervolgtesten wezen uit: Leishmaniose. Tinka krijgt nu een kuur Milteforan en verdere medicatie. We hebben goede hoop dat nieuwe bloedonderzoeken verbetering gaan uitwijzen. Ze verdraagt de huidige kuur verbazingwekkend goed. We gaan ervoor, samen met Tinka, om het onder de knie te krijgen. 9 april werd ze 9. We gunnen Tinka nog veel meer. Ze had genoeg pech in haar leven.

Brown:

Ze zal rond de 8 zijn en is ook weer een voorbeeld van veerkracht na ellende. Operatieve verwijdering van een tepellijst deed haar erg goed en met de nodige ondersteuning is Brown zo mogelijk nog opgewekter: knuffelen, wandelen, spelen (en eten!), het is allemaal fijn

Lydia:

Lydia, 10 jaar, heeft een aantal medicijnen ivm haar hartkwaal, maar o, wat is ook die het waard. Ze is nu een intens lief boefje met grote oren dat na een leven van misbruik geniet en in een oogwenk de trap op is richting snoeptonnetjes.

Natuurlijk vragen ook onze andere lieverds het nodige om gezond te blijven: Kito (sitebericht hieronder), Zani, Noble en Freek.

Mei 5  2024   Een zwaar leven en ook een goed leven, en de balans 

Zie ook hieronder: Uli, Tinka, Xavi, Okkie. Bovenstaande gold zeker voor Daan (overleden dec. 23). Wat zat er in haar rugzakje??? Slechthorend dachten we, toen ze kwam (ong. 6 j.) En gaatje onder haar oog. Boosdoener bleek, na een zoektocht, een afgebroken kieswortel. Het genas nooit helemaal, zal last gegeven hebben. Wel verbeterde met de behandeling ook het gehoor. Daan vond een thuis (jan. 20), kreeg een fijn leven, was sociaal, lief, kon enthousiast spelen, liep vaak lekker los. Helaas, haar trauma’s bleken groot. Ze leek altijd in alert stand, op wacht, zoekend. Bij onweer: hijgen van stress. Bij fietsers: grote paniek. Ze had ook fors, oud meniscus letsel. Was het de combi fysieke last (hoofdpijn? knie?) en angsten? Daan’s leven en dat van de baasjes werd geleidelijk zwaarder. Na 4 jaar met heel veel goeds is Daan ingeslapen.

De mate waarin trauma’s doorwerken is onvoorspelbaar. Fysieke last kan meespelen. Okkie en Daan gingen er met de jaren meer onder gebukt. Uli en Xavi hadden minder grote angsten, maar de baasjes moesten grenzen goed aanvoelen, het juiste handvat vinden. Tinka (uit zelfde situatie als Xavi) leek amper ballast te torsen. Mens en dier beide, we veranderen met de jaren, reageren ook verschillend. Angsten, verdrongen of niet, komen soms alsnog naar boven cq verergeren, anderen groeien er overheen, leren beter ermee te leven. Onze Roemeense Kito torst veel. Op straat geboren, 2014, door een stel sadisten mishandeld (oa wervelschade). Blijvend op zijn hoede bij al wat vreemd is. Op (zachte) aandrang reageren is hem niet gegeven. Laat soms van angst plas lopen bij eenvoudige handling. Poep afvegen (last van anus) is moeilijk. Moeilijke eter. We namen hem en Zani in aug. over van een lieve vrouw. Niet verstandig in deze tijd, wel van harte: Erna (terminaal) kon in vrede gaan nu mn kwetsbare Kito bij Maureen in veilige haven kwam. Kans op adoptie is gering. Zijn credo: veiligheid, geen prikkels, hele rustige, goede sfeer. Niet 4 x daags straat op om te plassen of in klein tuintje met prikkels. Toch is Kito’s kwaliteit van leven goed. Hij is meest in rust, goed in de roedel, geniet in de grote tuin, van zijn fijne orthopedische bed, haalt op eigen tijd een knuffel bij Maureen. In maart kwam dierenarts Froukje aan huis alle adoptie- en eigen honden titeren. Ze is vaardig en rustig. Kito onderging het verstijfd, maar goed. En was zelfs even nieuwsgierig naar ons.

Vrijdag meldde Toni’s bazinnetje Esra heel blij een ‘groot doorbraak moment’ na 3 jaar, 11 mnd. Toni is zo gelukkig. En toch soms blinde paniek: bv. bij zwaaien, vegen met bezem, vliegenmepper ed. Hij knalt dan naar buiten. Geslagen??? Gisteren bleef hij voor het eerst rustig zitten bij het vegen van de woonkamer. Toni blijft groeien in het overwinnen van zijn angsten. En zijn adoptiesituatie is zeker bij een rescuehond verre van voor de hand liggend: afdeling van een studentenflat met 14 bewoners. Het toont dat we heel vertrouwen hadden in dit verantwoordelijke baasje. Dit oude filmpje is te mooi om niet nog eens te tonen, m.n. ook 2e deel (duurt kwartiertje!)

Een geschenk is het, baasjes die voelen: dieren zijn levende wezens met gevoelens, geen bezit dat je naar wens kunt plooien. Zeker dieren met rugzakje vragen begrip, respect. Plus rustige, stabiele sturing, veiligheid. Aanvaard dat oude angsten en demonen de kop op kunnen blijven steken. Omarm (piep)kleine stapjes, steun bij terugval. En soms krijg je een ‘cadeautje’, een knuffel, een stap(je) vooruit, ook na jaren nog. Dat geeft rust en zin. Niet de plaatjes, niet de verwachtingen. Alles hoort erbij.

April 20  2024     In every beginning there is an end …                                                                                                                     

Kleine Uli overleed 14 maart door artrose ea ouderdomsproblemen, 16 jaar. Uli was 9, toen hij na 2 jaar refugio een thuis kreeg. Dit knuffeltje, slim, lief, geinig, snakte naar geborgenheid, maar torste wel wat mee. Gevolg: ook een angstige, onzekere kant. Uli moest rustig benaderd, tijd krijgen vertrouwen te voelen. Zijn baasjes verdienen de hemel aan hem met hun geduld, creativiteit, inleveren van eigen wensen. Ze genoten volop van Uli, maar het was niet altijd makkelijk. Vreemd bezoek bleef een fors issue. Wij danken hen en hopen in deze verwarrende tijden mensen te blijven ontmoeten die voor onze rugzak-honden gaan. Het kan niet genoeg herhaald: ‘Het gaat er niet om dat het makkelijk is, maar om betekenis.’ (Het schoentje hieronder gaf Maureen mee bij adoptie. Uli speelde ermee tot het eind.)

Boomerterriermixje Tinka werd zwaar verwaarloosd, smerig, met melkklier tumoren gedumpt in refugio Sierra Nevada, zeker al 9 jaar. Gelukkig mocht ze nog vier en een half jaar volop genieten in Emmen. Tinka werd ‘ons kindje’. Vrolijke, aanhankelijke Tinka keek niet om en had een makkelijke, rustige kant naast een levendige. Het was liefde over en weer tot het einde. Tinka werd vertroeteld en genoot van de heerlijke wandelingen. Na een tia en toenemende dementie lieten ze Tinka op 18 dec. 23 in liefde gaan.