U kunt ons steunen door te storten op Stichting Esperanza te Bolsward NL13 TRIO 0198487509
BIC:TRIONL2U Giften zijn aftrekbaar
Handelsregister Kamer van Koophandel-nummer: 52219410
RSIN-belastingnummer voor de ANBI-status: 850348213
Stichting Esperanza Hoop voor Honden heeft de gedragscode van de (Stray) Animal Foundation Platform (AFP) ondertekend en werkt geheel volgens Nederlandse en Europese wetgeving bij het vervoer, het houden en verzorgen van dieren ( Besluit en Regeling Houders van Dieren uit 2014). Dat houdt in dat de opvanglocatie een ubn-nummer heeft en de stichting een nVWA-registratie om haar adoptiewerk uit te voeren.
UBN- nummer opvanglocatie 6444172 UBN
nVWA Registration of European Trade Recognition, EG approval number: 317612 nVWA-RVO
ONS BLOG staat onder Ter Adoptie
(dit blog is tevens het voor de fiscus verplichte verslag van activiteiten, inclusief de achterliggende blogspots onder de tab 'oude blogs)
Ter Adoptie
Esperanza en de Ranjaclub werken regelmatig samen bij adoptie. Op de blog van de Ranjaclub staat uitgebreidere informatie met foto's en filmpjes
Momenteel ter adoptie: Lydia, Freek, Brown, Zani en Kito.
Lydia januari 2014
Zani april 2014, koppeladoptie met Kito
Freek maart 2022
Kito, januari 2014, koppeladoptie met Zani
Brown dec 2013
Brown komt uit de refugio Protectora te Fuente Vaqueros bij Granada Andalucia
Freek, Kito en Zani zijn herplaatsers. Lydia komt van refugio Sierra Nevada bij Granada Andalucia.
BLOG ESPERANZA
September 16 2024 Beide lief en bescheiden, beide gekomen op 03 juli 2021, beiden ingeslapen op 06 sept. 2024: Tinka ruim 9, Mathilda ong. 15 jaar.
Een gemis. En een schok mbt Tinka, als flessenpup met een broertje uit de vuilnisbak gered in Andalucia, waar ze geïsoleerd leefde in een roedel. Makkelijk was ze, sociaal met honden. En lief, gevoelig, maar na rustig kennismaken genoot Tinka van aandacht. Haar 2 passies: waaks bij het hek blaffen en muizen jagen, hap, slik, weg. Egels waren voor Maureen, landelijk wandelen was genieten. Drukte lag haar niet. Helaas vonden we nooit een passend thuis. Dit voorjaar kreeg ze ineens Leishmaniose. Gelukkig doorstond ze de Milteforan kuur prima en stemden nieuwe bloedtesten positief. We keken weer blij vooruit. En toen was alles voorbij: acuut lever- en nierfalen velde haar in ijltempo. Te jong nog. Gelukkig had ze 3 fijne jaren bij Maureen.
Mathilda, senior van 12 met kwaaltjes, in erbarmelijke toestand op een soort stort gevonden met buiktumoren, kreeg wel dat eigen thuis dat we Tinka zo gunden: bij 2 andere honden, 5 katten, loslopende eenden en konijnen. Een fijn adres. Mathilda was hun derde oude hond van Esperanza. Marjan haar rust en vertrouwen mbt de integratie van de dieren onderling, de kwaaltjes enz. doen wonderen. Mathilda was haar schaduw, kreeg geen genoeg van knuffels. Maar nu was het op. Marjan schreef: ‘Het is voor haar goed zo, maar ik mis dat mooie koppie heel erg. Bedankt dat ik haar 3 jaar om me heen heb mogen hebben.’ En wij danken jou, Marjan, voor je grote hart. We hebben diep respect voor mensen die uit liefde een senior opnemen. In het besef van groter risico op extra zorg en snel(ler) overlijden, maar ook beseffend waarom het gaat: een dier niet laten sterven zonder eigen thuis te kennen, hoe kort ook.
Na een operatie herstelde Mathilda lange tijd thuis bij vrijwilligster Rafi van refugio Sierra Navada. Ook Rafi was verknocht aan de kleine, fijne Mathilda, ook de beste maatjes met haar stoere hond Rosina. Rafi schreef oa: ….. Mi Pequeña mía, NUNCA saldrás de mi vida, eres parte de mi. DEP Mathilda…. Mijn kleintje ….. je bent een deel van mij……
September 6 2024 Lydia staat klaar voor een tweede adoptiekans, financiële adoptie zou ook super zijn.
Haar recente adoptie werd een domper: voor Lydia, adoptanten en ons. Inmiddels wandelt dit speciaaltje weer energiek met Maureen in de hoop op nieuwe kansen. De woorden van de cardioloog in haar prachtige oren geknoopt: ‘ik ben nog geen hondje van de dag’.
Wie dit fijne wezentje ontmoet, is verkocht: in Spanje en hier. Gevonden in zorgwekkende toestand voorjaar 2023. Terug in de refugio na een operatie (meerdere zaken in 1 x) en zorgzame revalidatie verbaasde ze met haar aanpassingsvermogen, energie, veerkracht, zachtheid, aanhankelijkheid. Vervolgonderzoeken toonden mn schade aan hart(kleppen). Met medicatie daarvoor deed en doet ze het prima. Na 1.5 uur wandelen afgelopen zondag was ze nog niet moe.
Vrijdag 9 aug. werd ze geadopteerd, na 10 maand opvang in Ned. Helaas, zondagmorgen vroeg alarm: grote benauwdheid ‘s nachts. Lydia had longgeruis, soms kuchjes, in Spanje al (vocht, longoedeem?). Vlak voor adoptie speelde dat ook op. Maar daarbij bleef het altijd. Nu dus niet. We haalden haar op en konden na rond bellen terecht in Roden. Waar Lydia de oude was: wel extra longgereutel, geen benauwdheid. Hoewel refugio Sierra Nevada in Spanje geen kosten spaart voor gedegen onderzoek, besloten we hart en longen beide opnieuw te laten onderzoeken. We kwamen 2 x terug in Roden bij een cardioloog/internist met geavanceerde apparatuur. Echo’s en röntgenfoto’s toonden hetzelfde als in Spanje: matig hartklepfalen waardoor vergroot hart stadium 2. Hart is niet veroorzaker van vochtproblemen, geen tumoren, geen longontsteking. Mocht ze opnieuw meer last krijgen dan eerst Bisolvon of pufjes geven. En ev. onderzoek bronchiën waar wel wat viezigheid te zien was.
Wie zal zeggen hoe het verder gaat? Vanaf terugkomst is Lydia de oude: een blij boefje, loopt moeiteloos (trappen), goede conditie. Ze is op leeftijd: zeker 10, zo geen 11. Vast de nodige slijtage van een hard leven. Soms plas in huis. Maar volgens de dierenarts (op onze nadrukkelijke vraag) geen hondje van de dag, geen hartfalen. Leeftijd en (medisch) verleden verhogen natuurlijk de statistische kans op ziekte en overlijden, maar wij zien weer de blije, actieve Lydia. Speelde de spanning van al het vreemde ook parten? Dit onafhankelijk ogende boefje is nl. baasgericht en niet graag alleen.
Augustus 6 2024 Noble is met open armen ontvangen door zijn nieuwe familie: vader, moeder en 3 dochters (8, 12 en 14)
Na spannende dagen van informatie uitwisselen en huisboek op Schouwen-Duiveland kwam Noble (nu 3.5 jaar geschat) thuis op zondag 28 juli, na bijna 1.5 jaar in opvang in Ned. Bij mensen die hem ‘zien’: een doodgoede, trouwe lobbes die veel opvoeding miste in cruciale fases. Die zien dat fors uitvallen aan de lijn naar honden, auto’s ea geen agressie is, maar onzekerheid, spanning. Die tzt hiermee aan de slag gaan, maar eerst een band, vertrouwen opbouwen. Alleen op die basis kun je nieuwe dingen leren, ongewenst gedrag afleren.
Trouw en leergierig: Noble ten voeten uit. Omwonenden brachten hem naar de refugio na wekenlang trouw wachten op de plek waar hij was gedumpt. En hij doet zo zijn best, merken de nieuwe baasjes. Ze wonen landelijk, geen buren, op een groot, groen perceel, met 2 huizen met grote tuin (in het 2e huis opa en oma) en midden in een omhaagde speeltuin. Een eindje van de weg, maar mn in de zomer toch herrie van tractoren, motoren ea. Bij gewoon aan de weg staan kijken leerde Noble al ipv uitvallen opkijken naar je baasje die je afleidt, snoepje geeft en trots prijst. Bij verder lopen mijden ze spanning nog zo veel mogelijk. Tzt gaan ze alles uitbreiden en ook met hulp van een trainer met uitvallen naar vreemde honden aan de gang.
Dat Noble probleemloos is met alle bekende honden bleek in de lange opvangperiode bij maureen. Zelfs als zijn balletje dat hem heilig is in het geding is.
‘Trots op Noble’: zo eindigen vele apps die ons laten meegenieten met de start van Noble. De liefde voor dieren wordt hier van generatie op generatie doorgegeven. Op een mooie wall of fame staan de vorige honden waar met grote liefde over verteld wordt. Het is nog vakantie, alle tijd voor wennen aan elkaar. Iedereen is blij met Noble en omgekeerd, ook bij opa en oma is hij al op zijn gemak. Hij geniet van borstelen en ontspannings oefeningen door de dochters. En toen de baas zaterdagavond 2 uur thuis kwam en het huis al in diepe rust hoorde hij geen waaks geblaf, maar een blije heen en weer slaande staart.
Juli 15 2024 Weemoed om 2 bijzondere hondjes: Sansa en Ellie
Zij verlieten ons afgelopen tijd. Keerzijde van helpen. Begin en eind, het hoort bij mens en dier. Onderstaande foto illustreert onze missie: eraan bijdragen dat geen dier (oud, in nood, met veel tegenslag, rugzak, handicap) gaat zonder ooit, hoe kort ook, kwaliteit van leven, liefde en zorg gekend te hebben.
Sansa kwam 18 feb. 23 in Ned., 10 jaar, amper zicht in een oog, maar alle kanten op bruisend, altijd vrolijk dag zeggend. Het ondernemende apekoppie bleef bij Maureen en trad in Mamba haar voetsporen: stabiel wandelvoorbeeld voor onzekere, bange honden. Een aanhankelijke schat: 'Sansa est tout amour' schreef Rafi van refugio Sierra Nevada. En kerngezond, geen medicatie, het voelde alsof ze heel oud zou worden. Toen glipte ze weg, in enkele dagen, niks baatte, wrsch. een auto immuun reactie/imha. Ons blije danseresje is niet meer.
Zo vrolijk als de klaproos op haar grafje in de boomgaard, zo blij en gelukkig was Sansa hier.
Zomer 2009 bezochten wij de refugio bij Granada waar onze Niki en Rafa (ad. jan. 2009) vandaan kwamen. We ontmoetten daar Ellie, zwaar gehandicapt. 'Aan kijken hebben ze niks' voelden we direct: zo begonnen jaren van hulp aan honden in nood, uitmondend in stichting Esperanzahoopvoorhonden. Vaak zaten we onder de boom met Ellie op schoot en dachten: 'Krijg jij ooit een thuis?' Ze was een grote inspiratiebron om te gaan helpen, juist dieren als Ellie.
Ellie had extreme patella luxatie aan de knieschijven achter, met grote gevolgen voor heupen, poten (verkromd), hielen, pezen, spieren, Ze schoof ahw op haar kontje. Toch vond ze het geluk: refugio vrijwilligster Rocio adopteerde haar. Haar leven werd nog fijner toen Rocio en Paco een finca huurden met 90 walnotenbomen. Veel dieren vinden er een thuis. Ze leerde op de bank springen, rende soms op 2 voorpootjes, haalde capriolen uit. Zou ze beseft hebben dat ze zwaar gehandicapt was?
We logeerden meerdere malen bij de baasjes van Ellie. Rocio maakt ons bed op.
Ellie eet samen met poesje Miuw
In jan. 2013 waren we met Ellie in Amsterdam, Medisch centrum voor Dieren. Conclusie na uitgebreid onderzoek, 3D scans etc.: 2 loodzware operaties plus een lang, intensief traject van voorbereiding (bv. van nooit gebruikte pezen en spieren) en dito revalidatie. En torenhoge kosten. Daarmee konden we veel andere dieren helpen. We deden het niet. Ellie is recent gegaan na een prachtig leven: La perra mas fuerte que he conocido ya es libre > De sterkste hond die ik heb gekend is nu vrij, schreef Rocio. Ellie was ook tijdens haar leven vrij. Rocio respecteerde haar authenticiteit, hield zielsveel van haar, maar daagde uit en pamperde niet. Ellie werd 16. Vorig jaar ontmoetten we haar nog. Al die jaren staat ze op het Esperanza logo en Dirkje's Facebook profielfoto. Voorgoed onze inspiratiebron.
Ellie en Vero hadden beide een rolstoeltje van Esperanza. Ook Vero heeft al jarenlang een prachtig leven. Zou het niet mooi zijn, als we als maatschappij handicaps, rugzakjes en ouderdom zouden respecteren en omarmen, omdat ze, net als het einde, bij het leven horen?
Juli 4 2024 Natte voeten, warm hart. Help onze dieren te promoten! Ze mogen er zijn!
3 juli was Tinka 3 jaar in opvang bij Maureen en Freek 2 jaar. Het vieren waard. Beide gelukkig in hun stabiele, liefdevolle thuis met goede zorg. Ook weemoed: nog altijd geen adoptie, wat ook geldt voor de rest. Alom klinkt hetzelfde geluid. Oorzaak oa kosten, veranderende wereld, huidige mentaliteit. Maar bij tegenwind geldt: volhouden. Ter viering en promotie van onze honden maakten we een fijne wandeling langs de velden met Tinka, Freek, Zani, Noble, Lydia en onze Kitty en na afloop nog kort met de oude Sereno van Maureen en met Brown en Kito.
Master of the house Darwin begroet ons, hij blijft thuis waken.
Voorpret: snoepje en tuigjes aan. 3 blijven straks aan de lijn. Lydia en Tinka ivm jachtinstinct en Noble heeft nog wat oefening nodig, wellicht kan hij op termijn wel los.
Freek blaft flink tegen de enge boer op de foto, dus maar even een snoepje
De eerste helft was wel klets-klats-kledder
Ze genoten. Helaas geen filmpje van de blij rond racende Freek. Hij stak Kitty flink aan en zelfs Zani. Zani kwam met ruim 25 kg en nu precies 15. Een giga prestatie.
Terug bij de auto
Lydia zat bij ons. Een warme handdoek vond ze wel fijn.
Thuis nog even gelopen met Brown en Kito en met oude Sereno van Maureen. Geen foto helaas van Kito die bij Dirkje aan de lijn durfde te lopen.
Juni 30 2024 Hoop en steun doen leven
De actie met de Samenwerkende Dierenclubs bracht €1135 op. Dank aan de gulle gevers! Met jullie steun kunnen we blijven helpen. De rekeningen teller staat hoog. Enkel Tinka overschrijdt dit bedrag al flink en onze lieve Lydia en Brown zorgen ook voor ‘chronische rekeningen’ om in ziektetermen te blijven. Ze zijn ons er niet minder lief om, verdienen goede zorg. Helaas duurt daarnaast de stagnatie voort in het vinden van baasjes voor onze honden (vaak met rugzakje of fysieke kwaal) in dit onzekere tijdgewricht. Soms is er een hoopvolle reactie, bv. voor Noble en Brown. Bij Noble bleken lompheid en kracht toch te riskant voor de situatie en bij Brown (procedure was nog verder gevorderd incl. kennismaking) deed de combinatie kosten en kwaal hen er toch nog van afzien, hoewel Brown wel in hun hart zat. Jammer voor Brown en ook voor ons was het een opsteker geweest. C’est la vie …. Natuurlijk hopen we vurig dat het tij keert, want we zouden zo graag meer dieren uit hun moeilijke omstandigheden halen.
Tinka Brown Noble
Hoewel altijd te weinig, is het toch hoopgevend dat zoveel mensen wereldwijd zich inzetten voor dieren op welke wijze dan ook. Zo maar 2 heel verschillende voorbeelden uit talloze. House of Animals (ook bekend door hun niet aflatende strijd tegen een vreselijke Ned. fokker) opende recent in Oekraïne dierenziekenhuis: Lucy’s Emergency Animal Hospital, bij Pegasus. Bijna dagelijks brengen militairen gewonde honden en katten van de frontlinie naar de opvang. En de Koninklijke Hondenbescherming die oude(re) honden een mooie, liefdevolle oude dag geeft (en vaak ook nog herplaatst) bood recent een petitie aan de Tweede kamer aan voor betaalbare dierenzorg, omdat steeds meer dieren niet de nodige zorg krijgen ivm de hoge dierenarts kosten. Zo strijden overal ter wereld mensen op vele fronten voor dieren die samen met ons de aarde bewonen, die evenveel respect verdienen, die ons leven verrijken.
Freek Zani Lydia
Wij moeten onze contacten in Spanje en Roemenië blijven helpen. Elke financiële druppel is de moeite waard. En zodra we weer baasjes vinden, kunnen we nieuwe dieren helpen. Onze huidige adoptie honden zijn het zo waard. Enkel vaak ouder, medicatie voor een aandoening (maar hoge kwaliteit van leven) en niet moeilijk, als je het rugzakje snapt. En hoeveel mensen hebben geen rugzakje? Het lijkt soms op onderwijs. De een ziet direct het handvat van een kind, kan ermee lezen en schrijven, bij de ander blijft het een lastpost. Dus wie o wie ziet hoe dankbaar het is lieve, lompe Noble verder op te voeden, het kleine hartje van Freek te begeleiden, keilieve Brown in huis en hart op te nemen ondanks ongelukjes door haar zwakke sluitspier, Lydia met haar veerkracht, pit en aanhankelijkheid nog een of enkele jaren geborgenheid te geven, Tinka, zo rustig, lief, makkelijk, dat plekje te geven waar haar waakse blaf bij het hek geen buren irriteert, en bescheiden en dankbare Zani een fijne mand te geven?
En dan is er nog Kito. Hij vraagt niks, enkel een omgeving met rust, veiligheid, voorspelbaarheid. En na langere tijd zal hij zich stapje voor stapje voorzichtig gaan hechten. Al deze lieverds staan op de blog van de Ranjaclub (zwarte balk bovenaan)
Kito
Mei 19 2024 50% aktie 17-31 mei www.samenwerkende-dierenclubs.nl
Fijn opnieuw mee te mogen doen met de 50% aktie: elke donatie aan Esperanza wordt in de aktieperiode (17-31 mei) met 50% door De Samenwerkende-Dierenclubs verhoogd, €10 wordt €15, €25 wordt €37.50 enz. We hebben steeds meer en hogere rekeningen door hard gestegen prijzen en natuurlijk onze keuze, visie. Ook in deze onzekere tijd (stagnerende adopties) gunnen wij zo dat plekje onder de zon aan extra kansarmen. Diverse (oudere) van onze huidige 7 adoptie honden krijgen medicatie en supplementen. Ook kosten van (bloed)onderzoeken en ingrepen hakken erin. 2024 is al een duur jaar.
Tinka:
Bij een flinke sanering van het gebit van onze lieve Tinka zag de dierenarts tijdens de ingreep wat afwijkends aan de tong. Bloedtesten toonden problemen met aanmaak bloedcellen in het beenmerg. Vervolgtesten wezen uit: Leishmaniose. Tinka krijgt nu een kuur Milteforan en verdere medicatie. We hebben goede hoop dat nieuwe bloedonderzoeken verbetering gaan uitwijzen. Ze verdraagt de huidige kuur verbazingwekkend goed. We gaan ervoor, samen met Tinka, om het onder de knie te krijgen. 9 april werd ze 9. We gunnen Tinka nog veel meer. Ze had genoeg pech in haar leven.
Brown:
Ze zal rond de 8 zijn en is ook weer een voorbeeld van veerkracht na ellende. Operatieve verwijdering van een tepellijst deed haar erg goed en met de nodige ondersteuning is Brown zo mogelijk nog opgewekter: knuffelen, wandelen, spelen (en eten!), het is allemaal fijn
Lydia:
Lydia, 10 jaar, heeft een aantal medicijnen ivm haar hartkwaal, maar o, wat is ook die het waard. Ze is nu een intens lief boefje met grote oren dat na een leven van misbruik geniet en in een oogwenk de trap op is richting snoeptonnetjes.
Natuurlijk vragen ook onze andere lieverds het nodige om gezond te blijven: Kito (sitebericht hieronder), Zani, Noble en Freek.
Mei 5 2024 Een zwaar leven en ook een goed leven, en de balans
Zie ook hieronder: Uli, Tinka, Xavi, Okkie. Bovenstaande gold zeker voor Daan (overleden dec. 23). Wat zat er in haar rugzakje??? Slechthorend dachten we, toen ze kwam (ong. 6 j.) En gaatje onder haar oog. Boosdoener bleek, na een zoektocht, een afgebroken kieswortel. Het genas nooit helemaal, zal last gegeven hebben. Wel verbeterde met de behandeling ook het gehoor. Daan vond een thuis (jan. 20), kreeg een fijn leven, was sociaal, lief, kon enthousiast spelen, liep vaak lekker los. Helaas, haar trauma’s bleken groot. Ze leek altijd in alert stand, op wacht, zoekend. Bij onweer: hijgen van stress. Bij fietsers: grote paniek. Ze had ook fors, oud meniscus letsel. Was het de combi fysieke last (hoofdpijn? knie?) en angsten? Daan’s leven en dat van de baasjes werd geleidelijk zwaarder. Na 4 jaar met heel veel goeds is Daan ingeslapen.
De mate waarin trauma’s doorwerken is onvoorspelbaar. Fysieke last kan meespelen. Okkie en Daan gingen er met de jaren meer onder gebukt. Uli en Xavi hadden minder grote angsten, maar de baasjes moesten grenzen goed aanvoelen, het juiste handvat vinden. Tinka (uit zelfde situatie als Xavi) leek amper ballast te torsen. Mens en dier beide, we veranderen met de jaren, reageren ook verschillend. Angsten, verdrongen of niet, komen soms alsnog naar boven cq verergeren, anderen groeien er overheen, leren beter ermee te leven. Onze Roemeense Kito torst veel. Op straat geboren, 2014, door een stel sadisten mishandeld (oa wervelschade). Blijvend op zijn hoede bij al wat vreemd is. Op (zachte) aandrang reageren is hem niet gegeven. Laat soms van angst plas lopen bij eenvoudige handling. Poep afvegen (last van anus) is moeilijk. Moeilijke eter. We namen hem en Zani in aug. over van een lieve vrouw. Niet verstandig in deze tijd, wel van harte: Erna (terminaal) kon in vrede gaan nu mn kwetsbare Kito bij Maureen in veilige haven kwam. Kans op adoptie is gering. Zijn credo: veiligheid, geen prikkels, hele rustige, goede sfeer. Niet 4 x daags straat op om te plassen of in klein tuintje met prikkels. Toch is Kito’s kwaliteit van leven goed. Hij is meest in rust, goed in de roedel, geniet in de grote tuin, van zijn fijne orthopedische bed, haalt op eigen tijd een knuffel bij Maureen. In maart kwam dierenarts Froukje aan huis alle adoptie- en eigen honden titeren. Ze is vaardig en rustig. Kito onderging het verstijfd, maar goed. En was zelfs even nieuwsgierig naar ons.
Vrijdag meldde Toni’s bazinnetje Esra heel blij een ‘groot doorbraak moment’ na 3 jaar, 11 mnd. Toni is zo gelukkig. En toch soms blinde paniek: bv. bij zwaaien, vegen met bezem, vliegenmepper ed. Hij knalt dan naar buiten. Geslagen??? Gisteren bleef hij voor het eerst rustig zitten bij het vegen van de woonkamer. Toni blijft groeien in het overwinnen van zijn angsten. En zijn adoptiesituatie is zeker bij een rescuehond verre van voor de hand liggend: afdeling van een studentenflat met 14 bewoners. Het toont dat we heel vertrouwen hadden in dit verantwoordelijke baasje. Dit oude filmpje is te mooi om niet nog eens te tonen, m.n. ook 2e deel (duurt kwartiertje!)
Een geschenk is het, baasjes die voelen: dieren zijn levende wezens met gevoelens, geen bezit dat je naar wens kunt plooien. Zeker dieren met rugzakje vragen begrip, respect. Plus rustige, stabiele sturing, veiligheid. Aanvaard dat oude angsten en demonen de kop op kunnen blijven steken. Omarm (piep)kleine stapjes, steun bij terugval. En soms krijg je een ‘cadeautje’, een knuffel, een stap(je) vooruit, ook na jaren nog. Dat geeft rust en zin. Niet de plaatjes, niet de verwachtingen. Alles hoort erbij.
April 20 2024 In every beginning there is an end …
Kleine Uli overleed 14 maart door artrose ea ouderdomsproblemen, 16 jaar. Uli was 9, toen hij na 2 jaar refugio een thuis kreeg. Dit knuffeltje, slim, lief, geinig, snakte naar geborgenheid, maar torste wel wat mee. Gevolg: ook een angstige, onzekere kant. Uli moest rustig benaderd, tijd krijgen vertrouwen te voelen. Zijn baasjes verdienen de hemel aan hem met hun geduld, creativiteit, inleveren van eigen wensen. Ze genoten volop van Uli, maar het was niet altijd makkelijk. Vreemd bezoek bleef een fors issue. Wij danken hen en hopen in deze verwarrende tijden mensen te blijven ontmoeten die voor onze rugzak-honden gaan. Het kan niet genoeg herhaald: ‘Het gaat er niet om dat het makkelijk is, maar om betekenis.’ (Het schoentje hieronder gaf Maureen mee bij adoptie. Uli speelde ermee tot het eind.)
Boomerterriermixje Tinka werd zwaar verwaarloosd, smerig, met melkklier tumoren gedumpt in refugio Sierra Nevada, zeker al 9 jaar. Gelukkig mocht ze nog vier en een half jaar volop genieten in Emmen. Tinka werd ‘ons kindje’. Vrolijke, aanhankelijke Tinka keek niet om en had een makkelijke, rustige kant naast een levendige. Het was liefde over en weer tot het einde. Tinka werd vertroeteld en genoot van de heerlijke wandelingen. Na een tia en toenemende dementie lieten ze Tinka op 18 dec. 23 in liefde gaan.
Het verleden achtervolgde Lhasa Apso mix Xavi wel. Zo ontspoorde zijn 1e adoptie na een goede start alsnog. Hij was met Tinka gedumpt in belabberde toestand en bijna 4 toen hij de juiste, rustige baasjes vond. Hij stierf 20 maart, pas 8: nierfalen ivm hartproblemen-medicatie. Xavi’s boek is dik: hij beet mij op vliegveld Malaga, patella luxatie aan 2 knietjes, hernia, lekkende hartkleppen, beet zijn lieve baasje 1x (angst bij onhandig tuigje afdoen), kreeg na toediening Bravecto epilepsie. Aanhankelijk en ook bang. Xavi had dus een wensenlijstje, want ook bij lieve baasjes kan het fout gaan door onrust, onvoorspelbaarheid, te veel/te snel knuffelen, optillen, overbuigen ipv wachten tot hij zelf contact wil/aankan. Dus vroegen we: Woont/Wandelt u prikkelarm? Kunt u een hond goed lezen? Bent u creatief genoeg om te sturen en de hond bijtijds uit een spannende situatie te halen? Dat lukte! Zijn ervaren vrouwtje had een rustige en vaste hand, geduld en muntte uit in creativiteit. Ze genoot ervan hem als een klein werkhondje stapje voor stapje verder te brengen: ‘Het was een geweldig hondje’. (op de foto’s oa een aanhankelijke Xavi die Maureen achterna wilde springen in de schuur en aandachtig naar vioolspelend vrouwtje luistert)
Roemeense Roxy > Okkie, overleden 27 dec., torste een zware rugzak. Geboren in een park in Boekarest aug. 2009. Carmen Costea verzorgde daar 25 honden. Tot de dodingswet, 2013. Om hen van een wrede dood te redden kwamen ze deels in shelters buiten Boekarest. Okkie kreeg er grote trauma’s. Carmen, wanhopig haar honden zo te zien, nam een deel successievelijk in huis. Okkie kwam in opvang in N-Friesland. En mocht blijven, een zegen voor Okkie met aanvankelijk extreem vluchtgedrag en blijvende angsten. Maar in de 7 gouden jaren daarop overheerste het heerlijke leven. Ze ontroerde, was in al haar bescheidenheid aanwezig. Maar met de ouderdom kon haar koppie de oude trauma’s niet meer bolwerken. Angsten, onrust verergerden. Het was haar tijd. Okkie’s leven was zwaar en ook prachtig. Haar baasjes begeleidden haar altijd liefdevol en waren soms ook een beetje wanhopig. Ze hebben haar veel gegeven en ook veel van haar geleerd: ‘Okkie was een grote levensles.’ Het gaat om betekenis, staat hierboven bij Uli. Als dit geen betekenis is …
Bij Carmen in Boekarest Gelukkig in Friesland Veilig in je kuil
Ivy geboren juli 2012 vond een prachtplek in Alphen a.d. Rijn op 20 mei 2013 bij een sportief bazinnetje dat met dieren werkte en bij de ong. even jonge Spaanse Finn, een schat, maar heel onzeker. Het pakte super uit. Mix Border Collie Ivy was een werkhondje dat helemaal aan haar trekken kwam bij dit actieve bazinnetje, oa met diverse cursussen. Ivy en Finn waren dik bevriend. Op 14 jan. kregen we nog een bericht dat beiden ondanks wat senioren kantjes nog volop genoten van wandelen, spelen, knuffelen, botten kauwen en heerlijk slapen. 24 jan. overleed Ivy, donderslag bij heldere hemel. Ze was niet lekker, rond haar hartzakje zat allemaal bloed, er was geen redden aan. Een groot verdriet, een groot gemis. Maar ook grote dankbaarheid dat Ivy zo tot haar recht mocht komen in haar leven.
April 1 2024 Pasen is een nieuw begin
.Zou ons kleine paashaasje Lydia hiervan het symbool mogen worden? Een nieuw begin bij een eigen baasje? Bij een baasje dat weet: iedereen hoort erbij en niet kwantiteit maar kwaliteit van leven is het meest kostbare. Met Lydia zal kwaliteit je omringen. Ze is een adembenemend voorbeeld van liefde, zachtheid, pit en niet omkijken. Ze is wrsch. rond de tien inmiddels. Gedumpt na een hard leven, verwaarloosd, met kwalen. Refugio Sierra Nevada nam haar liefdevol op, liet haar opereren aan het nodige. Lydia reageerde lief, wat ze ook onderging. In mei zagen we haar in de refugio. Ook Maureen was geraakt en opende hart en deur voor haar. Er volgde helaas nog een hete Spaanse zomer, maar in oktober kwam ze. De hartmedicatie doet inmiddels wonderen. Lydia geniet van alles, binnen en buiten. Ze is ook stout, sjeest moeiteloos naar boven om daar de tonnetjes met de lekkerste snoepjes te openen.
Lydia is puurheid. Zij leert je te aanvaarden wat is, te kijken naar wat nog wel kan, te genieten van kleine dingen die voor ons allen binnen bereik liggen. Esperanza betekent hoop. Pasen is een nieuw begin. We blijven ons inzetten voor Lydia en haar vriendjes Tinka, Kito, Zani, Noble, Brown, Freek. En hopelijk kunnen we snel weer nieuwe dieren helpen. Blijft u helpen? Met (financiële) donatie, adoptie, berichten delen, betrokkenheid?
Februari 25 2024 Adoptie van Carla (Casata), Mr. Nilsson, Milka, Vainilla
Het blijft komkommertijd qua adoptie tempo, maar qua inhoud bloeit het. Het wachten was het bij alle 4 meer dan waard. Hartendief Vainilla, mix Tibetaanse Terrier, wrsch. 4, had een horror leven. Vorig jaar bevrijd uit een hel: 1 van de 22 hondjes bij een verslaafde hoarder, nooit buiten, opeengepakte kluwen, soms gewond of dood. Daarbij een zware, fatale hartwaal. Een goede hartspecialist in Vught behandelde haar succesvol. Dank voor jullie super steun die de ong. € 4000 die Vainilla uiteindelijk kostte grotendeels dekte. Genezen van haar hartkwaal en met groeiend zelfvertrouwen komt Vainilla’s prachtige karakter nog meer tot bloei. Sinds 3 febr. mag ze stralen, bruisen, rondjes racen in de tuin, met water kliederen, een prachtig nauurgebied inlopen vanuit huis, in Heerde bij maatje Yuki, poezen Bendis, Boreas, Caira en de kipjes. Ze lijkt al zo gesettled en de baasjes, met hun overgrote rescuehart, zijn enkel dolverliefd.
Casata > Kaas > Carla, geb. 2022, kreeg serieuze reacties waarmee we soms ver kwamen en het dan net niet waren. Dit inlieve dier maakte nare dingen mee. Gevonden onder de onverklaarbare wondjes. We zagen haar in mei in Spanje. Prima met honden, maar voor sommige, ook kleine, bang, onzeker. Bij Chantal was ze met 1 van de 3 grote honden ook dubbel: soms prima, soms fors in aanval. Bij Maureen spanning met oa Brown, bang over en weer. Carla moest in de juiste handen gezien verleden, karakter (Mastin-berghond mix) en leeftijd (nog lang niet uitgepuberd). Die combi vergt inzicht, begrip, veel en juist sturen. In het landelijk Wezuperbrug vond Carla de juiste, actieve baasjes. Ze schreven: … een kanjer die het graag goed doet, de eerste pagina’s in haar boekje zijn gelezen, gelukkig in een taal die wij begrijpen, enkele alinea’s over reactie op andere honden moeten we nog vertalen. Inmiddels zijn ze stappen verder. Carla ‘zingt’met de ezel, is relaxed met de 2 katten en wordt waaks. Mbt andere honden, bezoek, in de auto, aan de fiets gaat het al zo goed. Natuurlijk ook werk aan de winkel w.o. kauwen op spullen als ze alleen is. Maar ze lijkt al zoveel stabieler.
Nilsson, Yorkie mix van 4-5, jaar zat ongelukkig en mager in de refugio. Het sterk baasgerichte apekoppie snakte naar nabijheid en liefde. Nu woont hij in Gasselternijveen bij 2 baasjes, is nooit alleen en wordt ’s avonds de trap op gedragen naar de slaapkamer. In tegenstelling tot Carla was dit een turbo procedure. In 2 dagen gepiept: informatieverstrekking over en weer, telefoongesprek, huisbezoek, ophalen. Nilsson (het aapje van Pippie Langkous) is ‘helemaal ons hondje’. Dat hij de eerste weken soms op de vloerbedekking plaste werd hem niet kwalijk genomen. Dat gaf Nilsson vertrouwen. Hij is stapelgek op zijn baasjes en geniet overal van. Achter het huis ligt een fijn bospad en in de fijne, groene tuin kan deze kleine dinky toy op 4 pootjes rond rennen als hij zijn gekke 5 minuten heeft.
Op het filmpje hierboven zien we Tobi het nieuwe maatje van Milka
Knuffelige, bescheiden, gevoelige, zeer energieke jachthond Milka, Breton Spaniel, 3-4 jaar, gevonden bij een dorp, waarschijnlijk in een schuur geleefd, vond het juiste plekje bij 2 baasjes en goeiige, speelse Toby die al nacht 1 zijn plekje tussen de baasjes aan Milka afstond. Hoewel in basis prima met mens en hond, is Milka door haar socialisatiegaten eerst op afstand. In deze rustige woon-wandelomgeving (uiterste rand Almere) mag ze leren bij angst steun te zoeken bij de baasjes ipv te vluchten. Baasjes die al decennia leuke cursussen doen met hun honden, graag lopen, ervan genieten een hond hond te laten zijn. En: de combi energiek - gevoelig op waarde schatten. Het gaat heel goed. Toby en Milka waren direct bevriend. Loslopen en leuke cursussen gaan ook zeker komen. Foto’s sturen is niet zo hun ding, hier een paar van het huisbezoek: de huiskip en hond Toby die onze kattige Kitty probeert te paaien.
Februari 1 2024 Met overtuiging gaan we voort!
De radiostilte op deze site was lang door een combinatie van factoren w.o. het tijdrovende verzenden van de honderden nieuwjaarsmailings (hieronder). De vele fijne reacties, updates, foto’s vroegen ook om zorgvuldig beantwoorden en soms archiveren. Veel werk, maar het geeft zoveel motivatie. We investeren veel in het zoeken naar mooie matches in belang van dier, adoptant, goede naam en zaak van (buitenlandse) adopties en dierenwelzijn. Daarbij zorgvuldig en betrouwbaar zijn naar mens en dier is ons streven. Gestaag bouwen aan die betere wereld voor dieren op onze kleine schaal. Maar wij zijn slechts een schakeltje in de keten: elke donatie klein of groter, spullen, voer, adoptie van een kansarm dier is net zo belangrijk en onmisbaar. We beginnen 2024 met het blije gevoel dat de pot tegen een stootje kan. De prachtige actie van de Samenwerkende-Dierenclubs van Diana Spaans (bericht 16 dec.) waar we opnieuw aan mee mochten doen leverde meer op dan streefbedrag euro 500, dus kregen we ook de bonus van 250 euro. Viltkunstenares Lia Smid doneerde de prachtige opbrengst van haar verkopen in december. Samen met individuele eindejaars donaties een fijn resultaat. Nuca, de Protectora en Sierra Nevada konden we blij maken met een flink bedrag. Met overtuiging en goede moed richten we ons in 2024 op de bemiddeling van onze 8 langzitters, kansarm op een huisje, maar ze verdienen het als geen ander. In het volgende bericht vertellen we van de mooie adopties van Mr. Nilsson, Casata (Carla) en Milka.
esperanza wenst mens en dier veiligheid en hoop in 2024
Vainilla kreeg toekomst onze kanjer Carla l;eine sidekik Nozem Mr.Nillson werd het heertje
Vrij naar John Lennon: ‘Imagine all the people and all the animals sharing all the world * You may say I'm a dreamer, but I'm not the only one * I hope someday you'll join us and the world will be as one.’ Carla, Nilsson en Nozem zijn enkele van onze geluksvogels in 2023 voor wie wij de droom een nieuw baasje mochten vervullen. Vainilla kreeg weer levensverwachting. 2023 was niet gemakkelijk, onzekerheid bemoeilijkte adopties, verhoogde prijzen. Maar onzekerheid kan ook tot dieper besef leiden: dat het gaat om zin, betekenis ipv bezit, alles kunnen. Dank aan ieder die ons steunde met adoptie, spullen, financieel, moreel. Wij blijven in 2024 de Protectora en Sierra Nevada bij Granada en Nuca in Cluj Napoca helpen. Fijne organisaties van vrijwilligers. Zij zien veel leed, maar werken keihard vanuit diepe dierenliefde. We delen onze waarden. In ons werk op weg naar die wereld met plek voor al wat leeft staan, naast adopties, voorop: educatie, sterilisaties, juridische stappen bij misstanden, krachten bundeling.
Blijft u helpen? Voor Nuca met hun prachtige kliniek voor zwerfdieren, opgezet met onze hulp? Voor refugio Sierra Nevada met maandelijks duizenden euro’s medische kosten? Voor de Protectora in deze zware tijd, nu de overheid na decennia verwaarlozing het gebouw om dubieuze redenen wil renoveren en alle dieren (ook oude en problematische) er uit moeten? En voor onze adopties? Om ook in 2024 weer baasjes te vinden die een levensverhaal accepteren, die ruimte bieden aan gewenning en groei?
NL13 TRIO 0198487509 tnv Stichting Esperanza
www.esperanzahoopvoorhonden.nl
htttp://baasjegezocht.blogspot.com
http://ranjaclub.blogspot.com
‘Jouw actie verandert niet alleen het leven van een dier, het inspireert ons allen om ons te blijven inzetten. Geeft ons hoop en herinnert ons eraan dat er altijd geweldige mensen zijn die bereid zijn een kans te geven aan de dieren die het meest nodig hebben.’ Dit schreef Sierra Nevada recent op Facebook na de adoptie van Chica na 5 jaren opvang.
December 16 2023 17-31 DEC. 50 % AKTIE STICHTING SAMENWERKENDE DIERENCLUBS: STEUNT U ESPERANZA? NL13TRIO0198487509
Kijk op www.samenwerkende-dierenclubs.nl
Zij voeren akties voor goede dierendoelen, ook voor Esperanza dit jaar. Ze hogen onze donaties van 17–31 dec. op met 50 % tot max. € 250.
Hoop en samenwerking zijn drijfveren van Esperanza Hoop voor Honden de wereld wat mooier te maken voor: mens, dier, aarde. Onze focus: oudere dieren, met rugzakje, handicap, ziekte. Wij steunen Nuca’s Roemeense zwerfdierenkliniek en 2 Spaanse asielen Sierra Nevada en Protectora. Zij redden dieren, bezoeken scholen, steriliseren. De dankbare trouw van geredde dieren ontroert, verrijkt, geeft zin. Helpt u ons helpen?
Vainilla, pas 3, leefde in een horror situatie van 22 honden, zo vuil, soms gewond, dood. Ze zou kort leven Maar na een succesvolle ingreep aan haar erge hartafwijking bruist ons levensgenietertje volop met normale levensverwachting! Wie wordt haar baasje? Haar alles?
Liam, ca 7, ook uit deze nachtmerrie, had oude bekkenbreuken, soms verkeerd aangegroeid. Zijn baasjes kozen hem bewust. Nu verrijkt hij levens. En krijgt volop liefde terug. Hij gaat mee naar het werk. Hulpbehoevenden ontdooien, komen tot rust bij hem. Hij kent hun kamer. Wie angstig rond doolt, leidt hij veilig naar bed. ‘Liam is onmisbaar, thuis ook, een geschenk uit de hemel.’
Opgebruikt Podencootje Lydia, 9 of 10, tandeloos bekkie, extreem verwaarloosd. Toch haalt haar fijne koppie het beste in ons boven. De multi-operatie en goede hartmedicatie doen wonderen. Ze wandelt graag en met haar kaken eet ze nu als een tierelier. Zachte, gevoelige Lydia, enkel lief, altijd Zen, heeft een baasje zo veel te bieden.
December 9 2023 Overleden: Tommy, Ellio, Zoetje, Vieta, Bregje. Dankbaar dat ze alle vijf liefdevolle zorg en een mooi leven mochten leren kennen.
Hongaartje Tommy, dik 15, soort jachtterriertje, werd gered uit het bos, bijna verhongerd. Na 7 zielsgelukkige jaren samen werd zijn nieuwe bazinnetje ongeneeslijk ziek. Uit liefde voor Tommy vroeg ze op tijd herplaatsing. Weer vond Tommy het geluk, nov. 2018 in Zwijndrecht. Weer volgden fijne jaren met heerlijke camperreizen in Denemarken, Zweden en Tommy's favoriet: de Drentse bossen. Tommy wilde 1 ding: altijd samen. En dat waren ze. Tommy kreeg kwalen (maag, nekhernia), maar met geduld en creativiteit kwam hij er altijd weer bovenop. Stoere Tommy dacht recent nog soms een pup te zijn. Tot hartkwaal en nierfalen echt toesloegen. We genoten altijd van hun updates en bedanken de baasjes voor 5 gouden jaren.
Foto's van Ellio/Skippy resp. met Michiel in Spanje, met onze Niki, met Samantha
Ellio > Skippy, een bijzondere Esperanzahond, kwam mei 2013, ca 1 jaar. Gered door hondenvrienden Rocio en Paco. Bang! Durfde geen drempel over. Vol hagel. Een achterpoot een ongebruikte stomp door zware Patella Luxatie. Veel hagel is verwijderd, veel bleef zitten. Dat gaf geen last meer en ook op 3 poten genoot Skippy. Nog in 2022 zei de dierenarts: alle hagel zit nog 'mooi op zijn plek' en rug en heupen zijn tegen de verwachting in geheel ok. Bij baasje Samantha, hondenmaatje Angel, de poezen, op doggy dance en behendigheid, ontwikkelde Skippy zelfvertrouwen, durfde met zijn bek te spelen, stukjes het water in. Nu was het op. Wij citeren:
'Vandaag 18 okt. rond 10 uur is Skippy ingeslapen, het lijf was op, onze dappere Skippy was moe. Een groot gemis, voor ons en de wereld. Skippy laat vele vrienden achter die van hem houden.' Skippy alias Ellio heeft ons allen zo veel geleerd in het leven:
Over trouw en vertrouwen en over sterk zijn als het moeilijk was.
Over vriendschap, hoe je die moet behouden en over je aanpassen als het even anders was.
Over dankbaar zijn voor weinig en veerkracht in het leven, genieten van elk gegeven moment.
Over houden van ieder persoon die je kent en over steunen op de ander en kracht.
Over van jezelf leren houden en over verwonderd zijn wat de wereld je bracht.
Lieve Skippy je zal gemist worden, al is jouw taak op aarde klaar.
Ik weet dat jij vanuit de hemel de wacht zult houden. Over ons zal waken en zal helpen om lessen te leren over houden van elkaar.
Skipy voor altijd in ons hart.
Zoetje 1 > De rode vriendjes / Zoetje 2 > Op weg naar Ned. met onze Niki / Zoetje 3 > Met boef op het bollenbedrijf.
Kleine Zoetje, 14 jaar, riep grote gevoelens op. Ze zat bij een zwakbegaafd gezin met 28 dieren, nooit buiten, gordijnen dicht. Maar sinds april 2012 genoot ze tussen de Hillegomse bollenvelden met de rode poezen en grote zwarte Bulgaarse Boef. Ze bleef nog jaren op haar hoede voor vreemden, maar met haar pittige, eigenwijze, stoïcijnse kant nam ze de goeiige Boef mee op het echte boevenpad (kippen jagen) en 2x, terwijl baasje even een boodschapje deed, wist ze zich door een kier van het autoraam te wurmen om alvast alleen op huis aan te gaan. 1 x duurde dat een dag en nacht. Nu rust Zoe in de tuin, na een schitterend en vrij leven, naast Boef.
Vieta, Dobermann, pas ca 6, genoot bijna 4 jaar bij een baasje met grote rescue-ervaring in Amsterdam-N. dichtbij Zunderdorp, parken rondom, 5 minuten lopen van de weilanden, amper stadse prikkels. Op straat gevonden, staart gecoupeerd. Geen weelde gewend, ligplekken van eelt op de ellebogen. Vieta was zo zachtaardig, nooit opdringerig, enkel subtiel haar kop tegen je handen, genietend van aandacht, een knuffel. Iedereen was dol op haar. Ze maakten lange wandelingen en Vieta ging altijd mee naar het werk: 'ze was zo lief, zo makkelijk, mijn schaduw'. Een snel verlopend ernstig hartfalen (wrsch. tumor in een boezem) velde Vieta heel abrupt. Een enorm gemis voor haar baasje.
Ook Bregje Tsjech. Wofshond?), bijna 6, ging veel te snel. Van zo ver gekomen, nipt uit de doding gered, zwaar verwaarloosd, veel stress in de refugio. Aan korte ketting geleefd? In opvang zelfs in de bench onzindelijk. Okt. 19 ging ze naar een gezin in Sneek, dat bij hun werf woonde. Bregje kreeg een fijn leven, liep vrij rond bij de baas en de werfbezoekers. Ze waren blij met hun slimme, gevoelige, leergierige knuffel. Maar Bregje was ook bescheiden, onzeker, bang iets fout te doen. Ze kwam aankruipen op correctie met luidere stem, maar vloog naar een zittend baasje met open armen. Zo baasgericht, helaas nooit kans gehad steun te leren zoeken. Dat gaf ups en downs. Ze bleef ook wat mager, had soms eczeem. Maar meest genoot ze volop. 's Winters draven op de zeedijk bij Harlingen, 's zomers op de werf. Helaas werd een maagtorsie haar fataal.
November 24 2023 Weer wat lief en leed
Eerst het lief (leed in het e.v. sitebericht): Kiwi, mixje, 3.5 - 4 jaar, met eerder Roemeens dan Spaans ogend herderachtig koppie, ging 11 nov. naar Enschede. Ze kwam 17 sept. 22 en wachtte dus lang. Blij ei en toch echt rescue met sporen van haar eerste levensjaren: dodingsstation en lang in de refugio. Eerst niet open naar vreemden, draait wel vrij vlot bij. Ook aanhankelijk. Een enkele keer, als het te spannend wordt, neigt ze naar uithalen. Maureen toonde de adoptant bij intuigen voor een stukje lopen hoe een hand met vingers op de rug oogwit gaf en een zacht aaiende hand een bijna soezende Kiwi. Klein gebaar voor ons, groot verschil voor Kiwi! Vaak begint het met die kleine signalen. Die moet je ‘zien’, aanvoelen, achten. Zo’n dier komt bij de één terug van adoptie met misbaar over bijten en wangedrag en bij de ander die het ‘ziet’, respecteert, ombuigt is het enkel reden voor extra zorg, bescherming, liefde.
In dit kader een uitstapje naar Snoopy (ong. 8 j. nu), een prachtig vb. Na 2 mislukte adopties (heftig van zich afsnauwen, ‘bijten’) volgde (na 2j., 10 mnd. in Ned.) op 12 mrt 23 de 3e in het mooie, landelijke Sellingen. In Spanje zat hij ook al 2.5 jaar in de refugio. Snoopy, nu Ronni, heeft een fors rugzakje, is terrier pittig, maar ook rustig en knuffelig. Ook bij hem zijn regelmaat, voorspelbaarheid, voldoende rust tussendoor belangrijk om hem niet wantrouwend te maken of zijn stressemmertje te vol laten lopen. Dat alles krijgt hij nu, maar zelfs in deze zeer prikkelarme woonomgeving blijven bepaalde dingen spannend (bedreigend). Dus heeft Ronni nu, ook ter bescherming van zichzelf, een ‘diploma muilkorfje’ (enkel voor dierenarts, noodgevallen). Natuurlijk kunnen er snoepjes doorheen. Spelenderwijs aangeleerd, elke dag eventjes om, zodat het ‘gewoon’ is. Ronni vraagt nu om het muilkorfje (lees: snoepjes).
Diploma muilkorfje Paarden voeren
Ook bij Kiwi is weg uit de veiligheid bij Maureen na dat leven vol onveiligheid dus een extra grote, spannende stap. Gelukkig lijkt het baasje niet onzeker, rustig in aanpak, zorgzaam, groot rescuehart en ervaren door oppassen op honden bij mensen thuis. En ze lopen zo het bos in! Erg fijn. Kiwi heeft baat bij voldoende lopen (spieropbouw), maar wat vaker (en niet urenlang) ivm forse heupdysplasie waardoor ze al artrose aan een achterpoot heeft. De levendige Kiwi donderjaagde graag bij Maureen met andere honden, gespring en gedraai etc., wat hiervoor verre van bevorderlijk was. Maar ze heeft wel uitdaging nodig, ook geestelijk. Dus de combi hersenspelletjes, oefeningen, in het bos lopen en heerlijk snuffelen zullen zeker bevredigen. Het eerste dierenarts bezoek was spannend, maar ging goed en de eerste les op de hondenschool verliep prima. We hebben vertrouwen. De band tussen Kiwi en baasje wordt zo te zien al stevig: heerlijk tegen baasje aan slapen.
November 11 2023 Doorgaan
De adopties vlotten niet echt. Het valt niet mee. Maar een mooi mailtje gisteren eindigde zo: ‘Blijf vooral zo betrokken allemaal, liefs ….’. En dat doen we, met zorgvuldig plaatsen voorop. Helaas staat in reacties geregeld niet het dier centraal, geeft men amper informatie, vindt ons lastig, gaat in de aanval. Recent eiste iemand waar we haast niks van wisten op voorhand dat de hond gebracht zou worden (‘heb ik al zo vaak gezegd, dat zelf ophalen niet kan’), gevolgd door afschieten van onze nette afwijzing als ‘mensen maar wat voor de gek houden’. Het kan groffer hoor. Gelukkig heb je fijne mensen die snappen dat ervan afzien beter is bij twijfel of hond en baasje(s) voldoende gelukkig worden samen: ‘De manier waarop u met het beestje omgaat raakt me en compliment’, schreef iemand Maureen mbt Milka. Ook als al veel geïnvesteerd is in verkennen over en weer, accepteren mensen die het dier primair stellen, ondanks teleurstelling, een afwijzing. Hopelijk handhaven we wel het aantal adopties van afgelopen maanden: aug. 2 (Macey, Samba), sept. 2 (Pokémon, Smile), okt. 2 (Rebecca, Opal): 6 fijne adopties. En dan de vreugde van blije appjes. Van Smile, nu Elli: ‘ze mag groeien en opbloeien’ en ‘inmiddels durft ze bij ons onder de dekens’. Van Pokémon: ‘wij hebben het zo getroffen met hem’ ‘baasje en Pokémon hebben de grootste pret samen’. Dus vol moed voort!
Maar wat zou het fijn zijn, als er weer een aantal een liefhebbend thuis vonden. Het is ook zo veel werk voor Maureen nu. Alleen al het voeren (het vliegt er ook door momenteel), medicatie toedienen, schoon houden, al die was. Donderdag brachten we weer wat voorraad en namen het nodige voor de stort mee terug.
Zou mooi, lief boefje Vainilla eindelijk door de juiste mensen gezien worden? Wie had nou gedacht dat ipv een nieuw baasje wij weer op 27 nov. met haar naar Vught gaan voor nacontrole ballon dilatatie 28 aug.?
Ook Nilsson snakt naar een thuis. Hij was mager van stress in de refugio. Een super grappig apekoppie met praatjes soms (ik ben wel een terrier), maar zo’n behoefte aan nabijheid.
En mag Zani haar streefgewicht bereiken bij rustige baasjes waar ze kan genieten van knuffels? Ze viel bij Maureen al af van 25.6 kg naar 19 kilo.
Wie heeft een groot hart voor een dier dat zeker weten je betere zelf naar boven haalt? Dat fijne koppie straalt zo’n rust uit. Lydia neemt het leven zoals het komt, zit er niet mee of ze nog 1, 2, 3 jaar heeft, blij met elke dag liefde en zorg. Haar bloedtest in Ned. was prima, ook lever, nieren. De medicatie voor haar hartfalen verdraagt ze goed. En ondanks een nogal tandeloos bekkie jat ze Kito’s brokjes. Ze wandelt graag en is aardig lenig.
Lydia eet de brokjes van Kito
Ach, klik op de zwarte balk hierboven en zie ze allemaal, zo graag een eigen thuis.
TINKA FREEK NOBLE BROWN CASSATA MILKA
Lukt adopteren niet, andere hulp en morele steun zijn net zo welkom. De weg is lang, het leed groot, maar elke stap telt en helpt. Stop niet met helpen! Doe iets (kleins), hoe dan ook (adoptie, handtekening, donatie: financieel, spullen, voer), op jouw (bescheiden) schaal binnen jouw mogelijkheden. Laat het niet bij woorden (klagen). Als ik denk aan al die mooie zielen die we al geholpen hebben, dan is het glashelder: doorgaan.
Oktober 24 2023 Drie zwervertjes: Lydia, Opal, Nilsson
14 oktober haalden we hen uit Utrecht van een A&V transport. Ondanks de moeizame adopties, 3 erbij? Ja, nu totaal weer 12 adoptiehonden. (Te) veel, maar wat doe je, als je op bezoek bij refugio Sierra Nevada Lydia ziet? Zwaar verleden, toch wonder van Zen en liefde. Ze kroop in ons hart. Daarbij vroegen Safie’s baasjes (overleden, adoptie 10 jaar terug) weer naar een hondje. Opal, ook in Sierra Nevada, was een schot in de roos. Zij had dus op voorhand al een thuis. Tja, dan kleine, magere Nilsson (in mei ontmoet in de Protectora) ook maar mee. En de refugio’s natuurlijk ook blij.
Van Lydia, gevonden in hele slechte staat, kunnen we allen leren. Net als Omi destijds roept ze zoveel positiviteit op. Ca. 9 jaar, blijvende sporen van een hard bestaan (siteberichten 11 juni, 17 juli), maar altijd lief, sereen. De multi-operatie, sterilisatie en revalidatie onderging ze in alle rust. Terug in de refugio zagen ze opnieuw een blije, dankbare Lydia. Een echt Esperanza-hondje: extra kansarm, maar nu veilig, vanaf nu liefde en zorg voor de tijd die ze nog mag krijgen (hopelijk nog een paar mooie jaren). Ze heeft chronisch hartfalen. Vorige week herhaalde de dierenarts in Diever de bloedtest (uitslag volgt). De foto’s hieronder getuigen van Anita’s liefdevolle zorg. Een tasje met medicijnen, 2 zakjes medicijnen (tijdens transport: voor vrijdag- en zaterdagmiddag 13.00 uur) te geven in stukjes zachte kaas.
Bij wie mag dit fijnzinnige Podenco-meisje, zo lief en makkelijk verder, in alle betekenissen thuis komen? Lydia zal je voorbeeld zijn van het bewaren van rust en geven van liefde.
Opal, verleden ook onbekend, ca. 1 jaar, huppelt nu in Hooghalen rond als Ollie. Met een broertje zwierf ze in een dorp bij Granada. Rustig en dartel tegelijk, heel sociaal, ideaal voor kwieke mensen. Ze speelde wat af in de refugio en de 2 dagen bij Maureen (volgens voorschrift mogen honden pas 2 dagen na aankomst in Ned. doorreizen). Ollie geniet nu in een grote, groene tuin bij toegewijde baasjes die ook nog eens kilometers lopen dagelijks.
Nummer 3, ook van straat, Franklin gedoopt, voelde voor Conny toch als een Mowgli, maar voor Maureen een Mr. Nilsson: aapje van Pippi Langkous. Kortom, Nilsson nu. Hem zal het een zorg zijn, want dit kleine aapje met sta- en hangoor, jaar of 4, 30 cm, vindt zich zelf geweldig en dat is ie ook volgens Maureen. Zijn pittige terrier karakter is totaal niet onder de indruk van de imposante Darwin. Mix van van alles, Yorkie kleuren, formaatje Jack Russel, krulvacht, relatief lang lijfje. Super speels en gezellig , maar ook een gevoelig zieltje, geen handling gewend. Hij is behoorlijk mager, wrsch. door stress in de refugio, en vindt alleen zijn helemaal niks. Maar leuk!
Oktober 20 2023 5 mooie adopties
Van Samba, nu Uda, 2 jaar, gezegend met dubbel jachtinstinct (Braque x Podenco) en lange sprinkhaanpoten, weten we niks. Ze ging 6 aug. naar Monster, naar de vrolijke 8 jarige Tootsy, ook uit Spanje, 5 minuutjes lopen van het strand. Haar bazinnetje banjert dagelijks einden in dat eldorado. Uda heeft een heel lief karakter en groot aanpassingsvermogen. Wel worstelt het bazinnetje met haar jachtinstinct en enorme alertheid op katten, vogels, muizen, egels, schapen, geiten … Na wat al te spannende avonturen toch nog even de lange lijn en straks GPS-tracker.
Macey (ong. dec. 21) woont va 14 aug. in Doetinchem. 10 kg mixje, 1 oor staand, 1 oor hangend, tandjes bloot, wat sommigen fout interpreteren, maar deze baasjes vertedert. 3 maands pupje, gedumpt in de doding, hoe kun je ….. Na een lange refugio tijd kwam ze in feb. naar Ned. Het verlegen, lieve bangerikje wilde graag, maar durfde net niet: niks gewend, niks geleerd. Dat raakt razendsnel verleden tijd bij haar nieuwe sportieve familie, die graag kampeert in een tent. Rustige, geduldige mensen, die niet opgeven, niet van kunstjes houden, wel van lopen en knuffelen, gouden combi voor Macey. De 3 dochters van 10-14 zijn gek met haar. Ze krijgt haast kale plekken van het aaien, zo vaak gaat ze iedereen langs. Op het omheinde losloopterrein speelt ze met andere honden en haalt zelfs al een aai over de bol bij andere baasjes.
Smile, ca nov. 20 geb., ook gered uit de doding, wachtte een jaar in opvang. Sinds 6 sept. woont ze zo’n beetje in de Zeister bossen bij 2 topbazinnetjes die haar omarmen ‘met alles erop en eraan’: beseffen dat het gaat om het totaalpakket dat je een dier biedt, dat de rechte opgaande weg niet bestaat voor mens noch dier, dat terugval en nieuw begin deel van elk leven zijn. De Leish (overigens had Smile nooit symptomen) en verhoogd Hematocriet gehalte (bij Leish juist iha verlaagd!) schrikken hen niet af. Ze kreeg de lieve naam Elli. Elli geniet nu van alle dagelijkse boswandelingen en geeft hun liefdevolle knuffels met bakken terug.
Welkom thuis
Pokémon, ook doding, zat vol urine ‘brand’wondjes (door oude vochtige kennelvloeren). Stoer ventje, soms grote mond: in wezen knuffel en goedzak. Rond 7 jaar (mog. beginnende staar), Bodeguero Andaluz met gecoupeerd staartje (verboden, dus niet door dierenarts meestal). Hij heeft onhandige kanten en is bang voor bv. kleedjes kloppen. Hij maakte wel eea mee (aan ketting???). Sociaal in de roedel, buiten blaffend naar honden. En in het bos steeds alert, om zich heen kijkend (geen overzicht?). Pokémon ging 28 sept. naar de rand van Leeuwarden, vlakbij het mooie Groene Ster gebied. De adoptie was rond in 18 uren! Mensen met groot hart die niet zonder hond kunnen en dieren nemen met alle lusten en lasten, zich aanpassen. Ze wilden nu een hondje van 16 opnemen uit het asiel (daar is het baasje vrijwilliger), maar die bleek gereserveerd. Gelukkig voor Pokémon die al vriendjes is met de kippen, met de buren die dagelijks even van hem komen genieten, de baasjes op de voet volgt, geniet van het vele wandelen in het veld en op bed slaapt.
Rebecca, ca mei 2020, is weer zo’n super zachte Podenco. Liep verzwakt, vol teken, bij een benzinestation. Toen bijna 1.5 jaar in refugio Sierra Nevada en een jaar bij Maureen. Geïsoleerd opgegroeid wrsch., weinig gewend, zeer verlegen, gauw van slag, maar sociaal en probleemloos. Een maatje als steun was een must. Gelukkig ging Rebecca (Maggie) 8 okt. naar intense liefhebbers en ervaringsdeskundigen van Podenco’s in Berkel-Enschot. Met hun overleden Herbie deden ze 9 jaar cursussen en elke les was 1 mm vooruit. Dat geduld, nooit iets van forceren, is precies het recept bij Maggie. Dan zien we een knuffelige, speelse, enthousiast gaten gravende Maggie. Met Podenco Zara en Frenkie loopt ze nu dagelijks heerlijk in de velden. Wandelen in hun straat is nog te spannend.
DIERENDAG Oktober 4 2023 Open armen rond dierendag?
Gisteren Vainilla, Brown, Noble, Kiwi, Freek en Tinka weer in het zonnetje gezet. Vandaag Milka, Kaas (Cassata), Zani (en toch ook Kito), Rebecca (net gereserveerd).
Speelse Milka met haar fijne, zachte karakter zoekt een baasje met geduld, dat kan genieten van de combi gevoelig en energie, een degelijk en voldoende hoog omheinde tuin heeft, graag loopt plus geniet van knuffels. Dit jagertje, in aanvang op haar hoede, omdat ze niks gewend geweest is, zal met steun graag uit haar schulp kruipen en een warme band aangaan.
Kaas vliegt je hart in. Deze grote en sterke lobbes is enkel lief, maar soms ook bang bv. van een klein krengetje als Vainilla. Honden te dichtbij op straat passeren is vaak eng. Kaas wil geen confrontatie, ze wil veiligheid. Maar angst kan het nodige oproepen. Kaas zat van top tot teen onder de wondjes. Het blijft een raadsel waardoor. Deze speelse puber heeft gezelligheid nodig. Een prachtig dier met Mastin invloed.
Zani kwam na een lange, zware tijd samen met Kito ontredderd aan bij Maureen, vlak voor het overlijden van hun erg zieke bazinnetje. 2 meer dan bescheiden Roemeentjes. Zani is al 9, weinig reuring gewend. Verlegen, wat voorzichtig, maar zo vriendelijk en lief. Heel blij met haar zorgzame opvangbazinnetje. Ze leek wel een bijzettafeltje, maar valt al flink af. Zani adopteren is een daad van liefde. Ze is dankbaar, vraagt enkel een stabiele en rustige benadering en omgeving. Geniet van een knuffel en wandelen in bos of veld.
Kito, ook ouder, wordt waarschijnlijk nooit geadopteerd. Sadisten, een pup zo mishandelen. Kito bleef lief, zachtaardig, maar ook schuw en terughoudend. Hij is enkel gelukkig in 100% veilige context. Na gewenning voelt hij zich nu thuis in de roedel en Maureen’s nabijheid. Hij heeft genoeg aan een stabiel thuis en fijne tuin om rond te scharrelen. Heel rustig wandelen kan, maar er is zo snel spanning. Mocht er een engel komen die precies de juiste is in de juiste omstandigheden voor Kito, dan zijn we blij. En anders blijft hij voorgoed
Tot slot fijn nieuws mbt Rebecca. Zij is gereserveerd en zaterdag gaan we op huisbezoek naar Berkel-Enschot. Baasjes met het Podencovirus. Die we weinig hoefden te vertellen, noch over de prachtkant van Podenco, noch over de jachtkant van Podenco. Het blijft spannend tot adoptie definitief is, maar we kunnen ons haast niet voorstellen dat de zachtaardige Rebecca niet heel snel een blijvend warm nestje krijgt.
Oktober 3 2023 Vele speciaaltjes, sommige met de nodige kwaaltjes, stuk voor stuk een verrijking
Ondanks Europabrede stagnatie vonden in augustus en september Samba, Macey, Smile en Pokémon een fijne thuishaven. En voor Rebecca gaan we zaterdag op huisbezoek in Berkel-Enschot. Daarover meer in het volgende sitebericht. Zou dierendag ons nog verrassen met meer open armen? Voor …..
Vainilla (jan. 20), wat een heerlijk dier. Was dubbelop ten dode opgeschreven. Ter nauwer nood gered als 1 van 22 hondjes in erbarmelijke omstandigheden bij een hoarder. Toen van een forse hartkwaal. De dure hartoperatie op 28 augustus, mogelijk gemaakt door gulle dierenvrienden die gaven wat ze konden missen, lijkt zeer geslaagd en haar levensverwachting nu gemiddeld. Eind november nog 1 x nacontrole. Wie heeft er voor deze combi engel en boefje, rustig en bruisend, een tuin met gras en een warm nestje?
Brown (7 of 8) zal ook dankbaar gebruik maken van open armen. Wie wordt niet jaloers op het karakter van deze mooie mix? En op haar vermogen na alle narigheid (jaren misbruik als puppyfabriek waarna dumping in doding) enkel blij vooruit te kijken? Door Maureen haar goede zorgen (supplementen, medicatie en nazorg zware operatie) is haar bloedbeeld nu heel goed. De zware operatie en revalidatie waarbij een hele tepellijst werd verwijderd (eveneens mogelijk door trouwe steunpilaren) heeft haar enorm goed gedaan. Aan energie geen gebrek.
Noble (wrsch. pas 3) is lomp, lief, trouw, leergierig. Heerlijke, vriendelijke herdermix. We snappen niet dat hij geen reacties krijgt. Een prima stuurbare lieverd, als de baas stevig in en op zijn schoenen staat. Noble is groot en sterk en waarschijnlijk is er niet in hem geïnvesteerd. Met wat opvoeding is Noble een rustige, speelse hond met grappige grote voeten die graag wil leren en graag zijn energie kwijt wil.
Kiwi (maart 20), een kleintje van 10 kg, 40 cm, kende niet veel geluk. Zo jong nog en dan al doding en een half jaar Spaans asiel achter de rug en inmiddels alweer 1 jaar in opvang. Dat maakt je niet tot open allemansvriendje. Bij rustige mensen komt ze wel trouwens. Ondanks HD aan 1 achterpoot blaast Kiwi haar levendige partijtje in de roedel. Hoewel ze wrsch. ook prima als hondje alleen is. Ze heeft zo’n kwiek koppie, toch ietsje herder erin? Bij andere honden rent ze vaak wat drijvend.
Onze lieve Freek (Ned. Boerenfoks, middelmaat van 45 cm) uit een Ned. achterstandsituatie zit ook al lang in opvang. In zijn socialisatiefase leerde Freek: alles is eng. Dus kennis maken en drukkere omgevingen zijn lastig. Maar eigenlijk is hij super aanhankelijk en gezellig, als hij je kent. Krijgt ook elke hond aan het spelen. Goud voor Freek is dus: rustig huishouden, prikkelarme buurt, omheinde tuin en sociaal, stabiel maatje.
Tinka, 8 jaar, wacht al 2 jaar op een baasje. Een onherleidbaar kortpotig bastaardje, 40 cm. Leefde geïsoleerd in Spanje in een opvang met grotere honden. Ondanks alles een vrolijke kroel, niet heel speels, wel genietend van aandacht. Sociaal in de roedel. Prima bij een grotere, rustige hond, maar wrsch. ook als hond alleen. Ze houdt eerst afstand van vreemden, dus rustig kennis maken. Blaft soms waaks bij het hek. Een rustige, goed omheinde plek fijn voor haar. En af en toe wandelen op een landelijke, prikkelarme plek is genieten!
Morgen volgen Milka, Casata, Zani, Rebecca.
Augustus 21 2023 Dappere, dartele Vainilla: Steunt u ons om haar leven te redden en te verbeteren? Schatting totale kosten rond de € 3500..
Vainilla is een vreugde om te helpen. En een zorgenkindje. Daar kwamen we pas later achter door haar dartele karaktertje. 1 van de 22 hondjes van een vastgelopen hoarder: extreem verwaarloosd, vieze klittenbalen, opeen gepakt, dode ertussen. 17 juni kwam ze aan met Cognac. Cognac had vele oude bekkenbreuken, Vainilla een hartruisje, wat vaker voorkomt. Verder gewoon een blije ondeugd in de refugio, hooguit wat rustiger soms. Ook hier zien we een bruisend hondje. Wat een vermogen om te genieten van een nieuw leven met liefde en zorg. Maar inmiddels moet ze om de haverklap liggen, maar ook om de haverklap springt ze weer op, voor een spurt, sprong op tafel, duik in de waterbak. Of, beetje pesterig, voor een schijnuitvalletje naar een andere hond.
Lieve Vainilla, het is een rib uit ons lijf, maar de tweede lijn dokters in Zwolle waren helder. Pulmonaire stenose: ernstige longslagadervernauwing bij de hartklep. Het hart moet heel hard werken: giga hoge drukgradiënt, hele lage hartslag. Al schade aan hartspier ea. Symptomen als vocht vasthouden, benauwdheid, blauw tongetje zijn er nu nog weinig, maar liggen op de loer. Ze is steeds sneller uitgeput. Haar leven wordt kort zonder ingreep. Maar met een ballondilatatie om de vernauwing op te heffen is de kans op meerdere levensjaren met hogere kwaliteit aanzienlijk. Er is altijd een risico, maar een ervaren arts in Vught doet dit wekelijks. Natuurlijk wordt maandag 28 augustus een razend spannende dag. Dan gaan we met haar naar Vught. Als het goed gaat mag ze weer mee naar huis. De ingreep gaat via lies en ader.
Kijk op https://ranjaclub.blogspot.com waar Maureen zaterdag een prachtig stuk over Vainilla schreef en een donatie actie voor haar startte. Doet u alstublieft mee?
Stichting Esperanza NL13TRIO 0198487509
Juli 28 2022 Uga mail mag als promotie, schreven haar baasjes.
In Spanje In opvang
Hierbij dus, zonder ons op de borst te slaan. We maken ook fouten. Bv. bij Pokémon (teruggekomen, site 17 juli): sommige aandachtspunten zijn onvoldoende overgekomen, verkeerd geduid, onderschat. Uga’s adoptie was bijzonder, ook door de open opstelling van de adoptanten. Onze aanvankelijke twijfels, vragen zagen zij als bedoeld: in ieders belang, Uga’s geluk voorop. De blijdschap en waardering voor (het resultaat van) deze mooie gezamenlijke zoektocht is wederzijds. Hun dankmail lijkt gewoon, maar is bijzonder. Wie goed leest beseft de betekenis van ‘logische’ uitspraken. Bv. ‘Verwacht in het begin liever helemaal niets van het dier. Het kan een succes worden als je maar geduld hebt en de tijd neemt’. Gewone woorden, veel gebruikt, maar niet iedereen snapt ze echt, kan ze vertalen in de juiste stap op het juiste moment en vooral: even geen nieuwe stap, een stap terug, opnieuw beginnen. Juist in het begin is doseren belangrijk. Onderdruk eigen behoeftes (te veel liefde). Ga uit van het dier, dat in (alweer) een nieuwe situatie veel moet verwerken. Werkt iets niet, leg dat niet bij hem/haar, kijk eerst eerlijk naar jezelf: is de situatie cq jouw aanpak, incl. signalen en lichaamstaal, wel de juiste op dat moment?
Thuis
Ook na diepere hechting en gewenning kunnen nog onverwachte ontwikkelingen opdoemen. Tevoren veel weten over de hond (voor zover mogelijk qua verleden) is geen garantie. Baasjes kunnen een grote rol hebben in het resultaat van adoptie. De goede cursus traint ook baasjes, wijst op stem, houding, uitstraling. Mooi om te lezen hoe Uga’s baasjes zich voorbereiden, inlezen, inleven, investeren, aanpassen, geduld en begrip voorop, geen verwachtingen. Niet beginnen met opvoeden, leren, maar eerst bouwen aan een basis: patronen, veiligheid, vertrouwen. Op een manier (van leren) die de gevoelige Podenco ziel past. Die vraagt een andere benadering dan de onverstoorbare, zelfstandige Mastin (kalm, respect, geen kunstjes leren), de energieke, loyale Mechelse Herder (wel gebaat bij gehoorzaamheidstraining), de koppige terrier (combi van consistentie en geduld) etc. Er kan zich van alles voordoen: fysieke of mentale cq gedragsproblemen, verwacht en niet verwacht. Op de toekomst vertrouwen, geen verwachtingen, het geeft rust. Diepere banden groeien langzaam. Weet dat je onbetaalbaar bent voor je dier: je geeft een thuis, een plek onder de zon. Help ons met onze dieren, ook die met rugzakje, ook de oudjes. Het gaat immers om liefde en kwaliteit!
thuis
Een jaar met Uga, de kleine podenco . Adoptie geslaagd! Hallo allemaal,Inmiddels is Uga bijna een jaar bij ons. Het jaar is voorbij gevlogen. Wat is ze veel veranderd en wat hebben we veel bereikt. Het is zoals ergens op de site staat: de door jullie ter adoptie aangeboden honden zijn geen kant-en klaar honden. Wij denken dat een ieder die een hond uit het buitenland wil adopteren dat goed moet beseffen. Rust en regelmaat vonden wij in het begin erg belangrijk. Zoveel mogelijk dezelfde dagindeling. Vergeet ook niet waar de hond vandaan komt. Wat voor
omgeving en wat voor leven ze gewend waren. En wat ze hebben meegemaakt. Alles is nieuw en anders. Wij hebben er de tijd voor genomen en alles langzaam opgebouwd. Ons ook verdiept in het ras. En natuurlijk gaat niet alles meteen perfect. Spanning (door alle veranderingen, nieuwe dingen) leidde er toe dat ze wel eens in huis plaste. Het was een zoektocht naar het juiste voer wat haar darmen goed konden verdragen. Ze moest dingen aan- en afleren. Dat moest op een “zachte” manier omdat ze erg stemgevoelig en onderdanig is. We behaalden snel resultaat door het goede gedrag te prijzen en te belonen en het verkeerde gedrag te negeren. Uga leerde snel en we zagen haar veranderen. Ze vertrouwde ons snel, genoot van tegen ons aan liggen en de kriebel/knuffelsessies. En ze werd steeds beweeglijker doordat ze afviel en mooi op gewicht kwam. De kat was al snel haar maatje en haar leventje begon steeds meer Nederlands te worden. Inmiddels is ze uitgegroeid tot een zelfverzekerd (slank) hondje dat het leven hier gewend is. Ze is ontzettend lief, houdt van knuffels en houdt van lange wandelingen met uitdagingen. Polders en duinen waar muizen en konijnen te vinden zijn zijn haar favoriet. Ze heeft veel beweging nodig , spelletjes met de bal, zoekspelletjes met brokjes. Af en toe eens rennen in de hondenspeelweide. Ze houdt haar baasjes jong! In huis is ze rustig. Eigenlijk is ze precies wat we hoopten te vinden. Zij geniet van zoveel dingen, maar ook wij genieten van elke dag met haar.
Met het doorklikken naar de oudere blogs lopen wij achter, de oude blogs uit 2022 en verder komen binnenkort onder de zwarte knop hieronder, ze zijn dus niet kwijt, sorry voor het ongemak
Aan wie ligt een mislukte adoptie?
Aan wie ligt een mislukte adoptie? Aan de hond? Aan de baasjes? Aan (de procedure van) Esperanza? Zeg het maar. Laten we in elk geval nooit generaliseren.
Op onze website staat ook een artikel over opvoeden van een hond. Klik hieronder op de zwarte knop